Recensie: IJsengel RECENSIE

Recensie: IJsengel – Nathalie Pagie

Rasmus is een jonge dakloze die al jarenlang vindt dat de man die hem in zijn jeugd in de steek liet, zich daarvoor op de één of andere manier moet verantwoorden. Hij neemt een vriend in de arm en samen beramen ze met nog een andere partner een plan om hem te ontvoeren. De ontvoering heeft een immense impact op het gezin van het slachtoffer en binnen de kortste keren staat het hele land op z’n kop. Intussen ontdekt een klein meisje waar de man opgesloten zit, maar dat biedt misschien geen uitkomst.

IJsengel van Nathalie Pagie is een heerlijk spannende thriller van een Nederlands talent. De thriller speelt zich af in Scandinavische sferen en heeft dat voor de regio typische donkere tintje meegekregen. Het is boeiend leesvoer voor koude dagen. Het verhaal heeft vaart, ondanks het feit dat er weinig wordt achtergehouden voor de lezer en zonder plotwendingen in het rond te strooien. De spanning wordt opgebouwd door een vlotte pen.

De vertelstijl is niet nodeloos complex en put kracht uit de setting. Door voor Zweden te kiezen en bovendien het grootstedelijke te combineren met een ogenschijnlijk verlaten gebied, creëert de auteur het nodige contrast. De sprongen tussen de twee omgevingen houden de lezer zonder veel moeite bij de les. Wat verder bijdraagt aan de sterke opbouw van de plot is dat IJsengel wordt verteld vanuit zowel dader, slachtoffer als een aantal nevenpersonages. Die veelheid aan perspectieven stoort niet, maar geeft juist inzicht en zorgt voor diepgang die in de doorsnee thriller vaak niet evident is. Zo nu en dan had Pagie wat langer stil mogen staan bij een personage. Als het hier om een film ging, zouden sommige scènes er baat hebben wat langer door te gaan. Door de effectiviteit van haar beschrijvingen komt ze er telkens net mee weg.

Ongewild zal de lezer overigens toch een greintje sympathie weten op te brengen voor de foute keuzes die de ontvoerder maakt. Nathalie Pagie slaagt erin hem menselijk neer te zetten. Het gaat niet om een glasharde psychopaat, wel om een jongen uit de marge van de maatschappij die uit is op verandering. Zijn kompanen hebben elk hun eigen motieven en stellen met hun daad de gesmede vriendschappen danig op de proef. Tegelijkertijd komt de lezer ook dichterbij het gezin van slachtoffer Berndt Müller. Het portret van de gehavende familie maakt op het eerste zicht onaantastbare rijkdom kwetsbaar.

IJsengel is goed voor een portie ijskoude spanning. Wie op zoek is naar een verhaal dat een tot de verbeelding sprekende omgeving combineert met een afgewogen dosis psychologisch inzicht is aan het goede adres. De misdaad staat uiteraard centraal, maar het is het geslaagde samenspel van deze elementen dat ervoor zorgt dat het boek moeilijk weg te leggen is.

Recensie: IJsengel – Nathalie Pagie