Recensie: De jongen in de sneeuw - Samuel Bjørk RECENSIE

Recensie: De jongen in de sneeuw – Samuel Bjørk

De jongen in de sneeuw is het vervolg op De doodsvogel (2017) en Ik reis alleen (2016) van de Noorse schrijver Samuel Bjørk. In dit derde deel van de succesvolle detectivereeks zet het beroemde rechercheteam van onder anderen Mia Krüger opnieuw alles op alles om een brute moordenaar te vangen.

Mia is ook meteen de ster van het boek (en misschien wel de hele serie) – een fascinerend personage! Ze heeft loodzware tegenslagen te verduren gehad, maar ondanks de bagage die ze met zich meedraagt, bezit ze een veerkracht die reikt van hier tot Neptunus. Alleen al om in haar huid te kunnen kruipen is een goede reden om deze boekenreeks te lezen. Dat is trouwens ook precies wat er vaak gebeurt wanneer Mia op het toneel verschijnt – Samuel Bjørk laat de lezer op bijzondere wijze met haar ogen en briljante verstand naar de zaak kijken:

   “Haar pen vloog nu over het papier. Ze merkte niet eens dat 

ze breed glimlachte.

   IJs en vuur. Daar gaat het om, nietwaar? Zijn ze verbrand? 

Was het jouw schuld? Antivries? Spijt het je vreselijk? Wil je 

ze helpen? Door het kouder te maken? Wil je het goedmaken? 

Is dat wat je ons wilt laten zien?

   Dat is het, hè? Dat het je vreselijk spijt. 

   Spijt het je vreselijk? Heb je berouw? Was het niet de bedoe-

 ling? Moeten we je helpen? Je vinden?

   ‘Neem me niet kwalijk – Mia Krüger?’

   Mia schrok zo dat de pen bijna uit haar hand schoot. Ze was 

zo ver weg geweest dat haar brein de terugweg naar de reali-

teit bijna niet kon vinden. ‘Eh… ja?’”

Voor een beroemd rechercheteam laten de rechercheurs in dit deel wel een paar knullige steken vallen tijdens hun onderzoek. Hetzelfde geldt voor de instanties waar ze mee samenwerken. Waarheidsgetrouw is dit verhaal zeker niet. Dat is niet per se erg, want het is tenslotte fictie, maar wat het wel jammer maakt is dat het einde hierdoor een beetje geknutseld aanvoelt.

Samuel Bjørk heeft veel vaart in dit verhaal gelegd. De gebeurtenissen volgen elkaar snel op. Dat is bij een thriller altijd prettig, maar hier voert de schrijver het tempo aan het einde wel heel erg op. Er is dan plotseling zo veel te vertellen dat bepaalde belangrijke details eigenlijk te vluchtig worden genoemd. Hij had hier best wat rustiger aan mogen doen. Daar staat wel tegenover dat De jongen in de sneeuw heerlijk wegleest en je je op geen enkel moment verveelt.

De schrijfstijl is al net zo vlot als het tempo. Er zit weinig franje aan, maar dat is ook nergens voor nodig. Er is wel een detail in het taalgebruik waar ik mij persoonlijk aan heb gestoord, namelijk dat volwassen vrouwen meermaals worden omschreven als ‘meisjes’, terwijl volwassen mannen nergens worden omschreven als ‘jongetjes’. Het heeft misschien een reden, maar ik vond dit vreemd en bovendien verwarrend, omdat ik bij het woord ‘meisje’ toch echt andere associaties heb dan bij een (jonge) vrouw.

De jongen in de sneeuw van Samuel Bjørk is een prima thriller, maar niet zijn beste boek. Het is zeker een vermakelijke detective, en het personage Mia Krüger is enorm fascinerend, maar de buitensporige versnelling aan het einde en de geknutselde ontknoping stellen helaas teleur.

Recensie: De jongen in de sneeuw – Samuel Bjørk