Recensie: De Hills RECENSIE

Recensie: De Hills – Matias Faldbakken

De Hills, het nieuwe boek van Matias Faldbakken, gaat over een ober die al jarenlang werkt in een restaurant in Oslo: De Hills. Zijn hele leven speelt zich af in dit restaurant, hij probeert zo veel mogelijk te werken. Het boek speelt zich volledig af in deze ruimte.

De ober is als een ‘fly on the wall’ en beschrijft alle gasten die het restaurant bezoeken en de situaties die zich voordoen maar houdt zichzelf afzijdig. Ook het personeel wordt op een gedetailleerd niveau geanalyseerd door de oplettende ober.

We leren hem dan ook kennen als een onzichtbaar karakter, bijna als een geest. Hij brengt en haalt het eten en moet verder zo min mogelijk opvallen, dat is zijn taak. Hierdoor krijgen we ook vrij weinig te weten over het leven en de achtergrond van de mysterieuze ober. Hij houdt zich vooral bezig met het restaurant en de gasten.  

Een van die vaste gasten noemt hij ‘het varken’. Het varken is een rijke, decadente man die regelmatig komt dineren in De Hills. Ook beschrijft hij andere flamboyante en opvallende gasten, bijvoorbeeld een jonge vrouw waarmee hij lichtelijk geobsedeerd is of een vriend van de ober die vaak langs komt met zijn dochtertje.

Door het boek heen gaan de verhalen van de gasten zich met elkaar vermengen, er ontstaan affaires, ruzies en vriendschappen. Maar alleen tussen de gasten; de ober probeert zich hier met man en macht buiten te houden.

De Hills heeft qua vormgeving op het eerste gezicht iets weg van een Toon Tellegen boek, met prachtige dieren illustraties op de cover. Ook het verhaal zelf zou niet opvallen in een Toon Tellegen boek, ook al gaat het verhaal over mensen en niet over dieren. Toch, door de bijnamen die de ober de gasten geeft en de wat absurde, komische elementen, zou je de scenario’s bijna als een dierentuin kunnen inbeelden. Zo lijkt het bijna of Faldbakken ons wilt laten zien dat mensen zich in een gekooide ruimte, in dit geval het restaurant, net zo gedragen als dieren, ook al verhullen ze dit met chique pakken, gepoetste schoenen en dure praat.

Het is niet een boek dat uitnodigt het in een ruk uit te lezen. De korte hoofdstukken fungeren bijna als losse, korte verhalen. Dit maakt het boek perfect om onderweg in de trein of voor het slapengaan te lezen. Maar toch maakt het boek niet heel nieuwsgierig naar wat er in het volgende hoofdstuk gaat gebeuren. Het is niet erg meeslepend. Het enige element dat nieuwsgierigheid opwekt is de ober zelf. Wie is hij? Waar komt hij vandaan en wat gebeurt er verder in zijn leven? Het blijft mysterieus.

De stijl van het boek is simpel maar humoristisch. Dit past goed bij het karakter van de ober en van het verhaal. Maar stilistisch is het niet heel spannend. Toch weet Faldbakken het komische te laten overheersen, met de ober als kopstuk, die grappige, scherpe observaties doet op het neurotische af. Tussen de observaties door lezen we de filosofische hersenspinsels en gedachtegangen van de ober, die niet alleen hilarisch zijn maar ook diep.

Toch is dit De Hills enigszins teleurstellend. Het blijft wat oppervlakkig doordat we de karakters niet goed leren kennen. Ook het idee dat het hele verhaal zich in een ruimte afspeelt, wat in eerste instantie creatief en origineel klinkt, kan op een bepaald punt saai worden en bijna claustrofobisch voelen. Het boek beschrijft de kleine, dagelijkse dingen en dat doet Faldbakken goed. Maar De Hills verheft zich helaas niet boven de status van een vermakelijk verhaal. Vermakelijk, maar niet onmisbaar. 

Recensie: De Hills – Matias Faldbakken