Recensie: De Echomoorden RECENSIE

Recensie: De Echomoorden – C.J. Daugherty

“Het is alsof de moord op mijn moeder een waanzinnig hard geluid heeft voortgebracht. En deze moord is daar de echo van.”

In De Echomoorden leren we Harper McClain kennen. Een misdaadjournalist met een heftig verleden. Toen ze 12 jaar oud was vond ze haar moeder dood op de keukenvloer. Haar moeder was naakt en overal lag bloed, maar er zijn geen sporen achtergelaten. Na 15 jaar is de moord nog steeds niet opgelost. Wanneer Harper McClain na een oproep op de politiescanner aankomt bij een plaats delict, herkent ze alles wat zich daar afspeelt. Het lichaam wordt in exact dezelfde positie als die van haar moeder gevonden. Er worden geen vingerafdrukken, geen DNA-sporen en geen voetafdrukken gevonden. Maar Harper is vastbesloten om deze keer de moordenaar wél te vinden.

In het eerste hoofdstuk leren we Haper McClain meteen kennen als wie ze is; een onbevreesde misdaadverslaggever. Om te zorgen dat ze de beste artikelen kan schrijven gaat ze tot het uiterste, waardoor ze zichzelf soms ongewild in gevaar brengt. Al vrij snel ontwikkel je als lezer een groot respect voor deze sterke vrouw. We leren haar achtergrond kennen en ontdekken over de vreselijke moord op haar moeder. Deze wordt zo levendig vanuit Harper beschreven dat je de angst die ze als klein meisje moet hebben gevoeld bijna zelf kan voelen.

Wanneer er een identieke moord plaatsvindt als die op haar moeder riskeert Harper alles om de moordenaar te vinden. Doordat we de achtergrond van Harper kennen begrijp je als lezer waarom ze in haar onderzoek soms grote risico’s neemt, maar ook waarom ze zo’n grote drang heeft om de zaak op te lossen. Want wat als het dezelfde moordenaar is? Als lezer zit je helemaal in het verhaal en vanaf het moment dat de moord gepleegd is ben je zelf ook al mee aan het puzzelen wie de dader geweest kan zijn. Maar waarom zou een dader 15 jaar na de moord op haar moeder ineens een identieke moord plegen op een compleet andere vrouw? Deze vraag speelt niet alleen door Harpers hoofd, maar ook door die van de lezer. Je bent geïntrigeerd door dit gegeven en je wilt alleen maar weten wie de moordenaar is. De ervaren thriller lezer zou op een gegeven moment wel al door kunnen hebben wie de moordenaar blijkt te zijn. Dit doet echter niets af aan de ontknoping van dit boek. Je voelt alleen maar een stoot adrenaline wanneer je beseft gelijk te hebben en kijkt uit naar een ongetwijfeld spetterende ontknoping. Hier stelt C.J. Daugherty gelukkig niet teleur! De ontknoping is razendspannend, emotioneel en als lezer zit je de laatste pagina’s met open mond te lezen. Dit was alles wat je van het climaxmoment had verwacht.

Het fijne aan C.J. Daugherty is dat ze na het grootse climaxmoment het boek niet meteen afkapt, wat vaak in veel thrillers gebeurt. Persoonlijk kan ik me daar wel eens aan storen, maar in De Echomoorden sluit Daugherty alles heel mooi af en zorgt ze dat na het grootse climaxmoment nog genoeg uitleg komt om het verhaal af te kunnen sluiten. Bijna alle puzzelstukjes vallen hier in elkaar. Ik zeg expres bijna, want vlak voor het grootse climaxmoment wordt er nog een nieuwe subverhaallijn geïntroduceerd. Als lezer houdt deze je bezig en we krijgen hier op het eind geen antwoord op. Na even speuren op het internet kwam ik erachter dat De Echomoorden het eerste deel is uit de serie over Harper McClain. Ik verwacht dat deze verhaallijn dan ook doorgetrokken zal gaan worden in het tweede boek. Persoonlijk ben ik hier heel blij mee, omdat ik nog veel mee over Harper wil lezen!

Wat ook een heel interessant aspect aan dit boek is, is dat Harper een misdaadverslaggever is. We lezen dit boek dus vanuit het perspectief van een journalist en niet vanuit de politie zelf. Door Harpers verleden heeft ze echter wel een goede band met de politie en kent ze veel politieagenten ook persoonlijk. Hierdoor heb je als lezer eigenlijk een beetje de best of both worlds. Aan de ene kant hebben we Harper, de misdaadverslaggever die af en toe de regels aan haar laars kan lappen en zelf haar eigen onderzoek kan doen, maar aan de andere kant leren we ook over het politieonderzoek en wat zij ontdekt hebben op de plaats delict. Dit zorgt voor een fijne dynamiek in het boek en zorgt ervoor dat dit boek net iets anders is dan andere in zijn genre. Daarnaast is C.J. Daugherty zelf misdaadverslaggever geweest – en dat kun je ook merken in het boek. De journalistiek, de redactie, de manier van misdaadverslaggeven, alles komt in het boek heel realistisch over.

De Echomoorden van C.J. Daugherty is een ijzerstek eerste deel van deze nieuwe serie over Harper McClain. Doordat er nog wat verhaallijnen lopen die niet afgerond zijn is mijn nieuwsgierigheid naar het tweede deel gewekt en kan ik niet wachten om de rest van deze serie te lezen! Ik geef het boek 4 hartjes.

Recensie: De Echomoorden – C.J. Daugherty