Recensie: Volle Maen RECENSIE

Recensie: Volle Maen – Luc Hanegreefs

Het is 1782. In Jamaica worden de eigenaren van de suikerrietplantages rijk over de rug van de Afrikaanse slaven. Om de slaven in Jamaica te krijgen vertrekken er vanuit Europa slavenschepen, die eerst goederen ruilen voor slaven wanneer ze de kust van Afrika bereiken, om daarna koers te zetten richting de Caraïben en daar de slaven weer te ruilen voor suiker. Cornelis is een jongen uit Middelburg die aan boord gaat van een Nederlands slavenschip, de Volle Maen. Hun reis verloopt alles behalve voorspoedig en de vraag rijst of ze ooit Kingston levend zullen bereiken…

Volle Maen heeft twee grote verhaallijnen. Enerzijds volgen we Cornelis, de scheepsjongen aan boord van de Volle Maen, die het niet eens is met de manier waarop de slaven worden behandeld aan boord. Anderzijds volgen we Emily, de dochter van een plantage-eigenaar in Jamaica. Ook zij heeft problemen met de manier waarop haar vader omgaat met de slaven op de plantage. Twee totaal verschillende jongeren die toch opvallend veel gelijkenissen hebben. Ze willen het onrecht in hun omgeving niet de rug toekeren, maar ze proberen er uit alle macht iets aan te doen. Jammer genoeg gaat er geld gepaard met de slaven en boezemen de zwarte mannen en vrouwen de meeste blanken toch veel angst in. Daardoor stuiten Cornelis en Emily, beiden in hun eigen wereld, op veel verzet.

Het fictieve verhaal dat Luc Hanegreefs heeft gecreëerd, heeft opvallend veel gelijkenissen met een waargebeurd verhaal. Dat maakt het Volle Maen des te interessanter. Niet alleen is het dus een spannend verhaal, maar de gruwelijkheden aan boord van een slavenschip en de op de plantage berusten toch deels op waarheid.

De cover is niet erg aansprekend. Als jonge lezers in de boekhandel of bibliotheek op zoek zijn naar een goed verhaal, zal de eerste aanblik van Volle Maen vooral de woorden ‘donker’ en ‘naargeestig’ naar boven halen. Dat is vrij jammer, want ook al herbergt het boek een gruwelijk verhaal, toch is het erg aansprekend geschreven. Met genoeg spanning houdt Hanegreefs eigenlijk het hele boek het tempo hoog. Door de afwisseling tussen Cornelis en Emily blijft het verhaal ook prikkelend en wil je als lezer erg graag weten hoe het verdergaat en hoe het uiteindelijk zal aflopen. Er staan geen te moeilijke woorden in, maar toch voelt de schrijfstijl vrij ‘volwassen’ aan. Jongeren die dit boek met veel plezier lezen, zullen weinig moeite hebben met de overstap naar de YA en de volwassen literatuur.

De personages van Cornelis en Emily spreken erg aan. Ze zijn strijdlustig zonder arrogantie en ze bezitten een goed hart en een goede dosis gezond verstand. Natuurlijk zijn ze ook wat onbezonnen, anders zou het verhaal natuurlijk nooit zo avontuurlijk geworden zijn, maar ook dat bevindt zich op een niveau dat de lezer er zich niet aan stoort. Deze beide personages groeien doorheen het boek. De rest van de personages is een allegaartje van scheepsvolk en mensen die de plantage bevolken. Ze vormen met zijn allen de basis voor een erg compleet aanvoelend verhaal.

Volle Maen is een aanrader voor wie houdt van een historische jeugdroman. Een boek waar de jeugd, maar zeker ook volwassenen van gaan kunnen genieten en waar iedereen wat van kan leren op een speelse manier. Hanegreefs gaat de pijnpunten niet uit de weg en het lijkt soms alsof je als lezer de geur die zich over het schip heeft vastgezet, zelf kan ruiken, door alle levendige beschrijvingen. Na het dichtslaan denk je alleen maar: Ik wil meer! Dus, wanneer komt dat volgende boek, meneer Hanegreefs?

Recensie: Volle Maen – Luc Hanegreefs