Recensie: Transcriptie RECENSIE

Recensie: Transcriptie – Kate Atkinson

1940, Juliet Armstrong begint te werken bij M15. Ze moet gesprekken afluisteren en er transcripties van maken. Na een tijdje wordt ze zelf spion en gaat gebukt in een leven met valse identiteiten en leugens. Maar de dingen die ze als medewerkster bij M15 gedaan heeft tijdens de oorlog, blijven haar zelfs jaren later nog steeds achtervolgen.

De omschrijving van Transcriptie geeft een beetje het idee dat het erg spannend kan worden, dat is jammer genoeg niet het geval. Het boek bestaat uit lange omschrijvingen van dingen die er niet echt toe doen, of soms korter beschreven konden worden. Het gebeurt nogal snel dat je verder leest en niet door hebt wat je net eigenlijk gelezen hebt. Er worden ook nogal snel dingen tussen haakjes gezet, zoveel zelfs dat het na een tijd vervelend gaat worden.

Je leest vooral in twee verschillende tijdsperiodes. Het grootste gedeelte speelt zich af in 1940. Dus wanneer je eenmaal goed op gang bent in dat gedeelte van het boek en er eindelijk wat spanning wordt opgebouwd, spring je over op 1950 en vice versa. Zo verliest het boek wel een beetje zijn spanningseffect.

Er gebeurt ook heel weinig in een hoofdstuk, er wordt wel veel gepraat en je hebt veel gedachtes en flashbacks, maar we komen niet veel verder in de tijd. Vanaf de helft van het boek zijn er ook ineens geen hoofdstukken meer en kan het een honderdtal pagina’s duren vooraleer we bij een nieuw deel aankomen. Dit is erg vervelend omdat je niet op een bepaald stuk kunt stoppen en alles erg langdradig en onsamenhangend wordt.

De personages heeft Kate Atkinson wel weer goed in elkaar gestoken. Ze zijn goed uitgediept en je weet duidelijk over wie het precies gaat. Meestal ken je ook een stukje van hun achtergrond en hun karakter hebben we ook mee. De conversaties in Transcriptie zijn ook mooi geschreven en beter te volgen dan de beschrijvingen doorheen het boek.

Transcriptie steekt goed ineen en geeft zelfs een realistisch gevoel. Het is zeker een fijn verhaal om te lezen, maar is soms, jammer genoeg, een beetje te langdradig en geeft het gevoel alsof er geen einde aan komt. Maar al met al heeft Kate Atkinson weer mooi werk geleverd.

Recensie: Transcriptie – Kate Atkinson