Recensie: De nachtroos RECENSIE

Recensie: De nachtroos – Lucinda Riley

Lucinda Riley is vooral bekend van haar serie De zeven zussen en schrijft al sinds haar vierentwintigste. Terwijl het nu voor ons in Nederland wachten is op het volgende deel van De zeven zussen, wordt nu eerst De Nachtroos uitgebracht die in Engeland al in 2013 op de markt kwam.

De Nachtroos is een verhaal dat zich zowel afspeelt in het verleden als in de hedendaagse tijd. En vertelt twee verhalen door elkaar heen die steeds meer met elkaar verweven raken en zo langzaam nader tot elkaar komen.

Het ene verhaal speelt zich af in 1911 in Jaipur, India, waar Anahita Chavan met haar vriendin, de Indiase prinses Indira van Cooch Behar, vlak voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog gaat studeren in Engeland. Anahita ontmoet hier een jonge man van hoge stand op wie ze verliefd wordt.
Jaren later overlijdt Anahita op honderdjarige leeftijd, maar niet voor ze een manuscript van haar leven geeft aan haar kleinzoon Ari met de boodschap dat hij moet uitzoeken wat er met haar zoon is gebeurd.

De Nachtroos heeft een duale tijdlijn en springt heen en weer in tijd en in plaats tussen India en Engeland. Naast Ari speelt ook actrice Rebecca Bradley een grote rol die een film opneemt op Astbury Hall, de plaats waar Anahita lange tijd heeft gewoond. Ondanks dat er gesprongen wordt in tijd en plaats kost het als lezer niet veel moeite om te schakelen. Het verhaal vloeit in elkaar over en juist dit springen in tijd, zorgt ervoor dat je steeds nieuwsgierig blijft hoe het verhaal van de verschillende hoofdpersonen verder zal gaan.

De hoofdpersonen Ari en Rebecca zorgen ervoor dat het verhaal wat moderner en meer van deze tijd wordt. Waren deze hoofdpersonen er niet dan was het verhaal ongetwijfeld ook interessant geweest, maar was het meer een historisch verhaal geworden. Juist de verhouding tussen het heden en het verleden zorgen ervoor dat het verhaal wat luchtiger wordt om te lezen en je je als lezer beter met de personen in het boek kunt identificeren.

Riley schrijft op een eenvoudige en beeldende manier, zodat je in gedachten goed voor je kunt zien hoe het leven van Anahita eruit zag of hoe het eraan toe gaat op Astbury Hall. De manier waarop de levensverhalen en het heden en verleden met elkaar verweven worden en uiteindelijk samen komen is prachtig.

Dit alles zorgt ervoor dat De Nachtroos echt een boek is om bij weg te dromen en wat je moeilijk neer kunt leggen. Het liefste zou je het boek in één ruk uitlezen, maar dit zal met zijn ruim vijfhonderd pagina's niet meevallen. Wel een groot voordeel: veel om van te genieten dus!

Recensie: De nachtroos – Lucinda Riley