Recensie: A Curse so dark and lonely

Recensie: A curse so dark and lonely – Brigid Kemmerer

Dit boek hebben wij als vooruitleesexemplaar in het Engels gelezen. A Curse so Dark and lonely is pas eind januari 2019 beschikbaar, maar wij hebben hem alvast gelezen om te kijken of het een aanrader is.

Prins Rhen is door een krachtige tovenares vervloekt waardoor hij gevangen zit in zijn eigen koninkrijk en gedoemd is om elk seizoen opnieuw te doen totdat hij iemand kan vinden die verliefd op hem wordt. Het probleem is alleen dat hij aan het einde van elk seizoen een monster wordt die iedereen vermoord.

Harper Lacy  is een meisje waarvoor het leven moeilijk is, haar moeder is stervende en haar broer gaat om met de verkeerde mensen om de schulden van hun vader af te betalen. Op een dag ziet ze een man die een meisje probeert te ontvoeren. En zonder erover na te denken valt ze de man aan en wordt zij, in plaats van het bewusteloze meisje, meegezogen naar de vervloekte wereld van Rhen. Harper is niet het meisje dat Rhen voor ogen had, maar misschien is Harper wel het meisje dat hij nodig heeft…

A curse so dark and lonely van Brigid Kemmerer is alweer een hervertelling van Beauty and the Beast. Dit is natuurlijk niet erg origineel in deze tijd, aangezien er bijna elke maand wel een hervertelling van Beauty and the Beast lijkt uit te komen. Maar een goeie hervertelling hoeft natuurlijk niet slecht te zijn en kan altijd dienen als een mooie inspiratie voor een nieuw fantasyboek. Dus ik ging er zonder te veel vooroordelen in.

Het boek begint gelijk spannend, Rhen zit onder het bloed en je wilt graag weten wat er gebeurd is. Rhen is de typische knappe, maar arrogante prins die langzaamaan in het boek veranderd moet worden door het mooie meisje. Harper is niet je typische heldin, ze is namelijk een kreupel meisje dat niet de grote schoonheid is waar je in de meeste boeken over leest. Dit maakt A curse so dark and lonely wel anders dan andere boeken. Harper is een goed uitgewerkt karakter, je leert gedurende het boek steeds meer over haar achtergrond kennen en ze is een sterke vrouw die niet in katzwijm valt voor een knappe prins. Jurken bekoren haar niet, maar wapens wel.

In dit verhaal zitten niet erg veel personages. De hoofdpersonages zijn Rhen, Harper en Grey. Grey is Rhens commander en hij is de enige levende persoon die samen met Rhen gedurende 300 jaar de vloek meemaakt. Grey is degene die Harper per ongeluk mee heeft genomen naar Emberfall. Grey is de loyale vriend die zijn prins bijstaat maar die uiteindelijk meer is dan je in het begin zou denken. Hier zorgt Brigid Kemmerer voor nog een Young Adult cliché, namelijk de hint van een mogelijke driehoeksverhouding, want wie zal Harper uiteindelijk nou interessanter vinden? Het boek gaat gelukkig niet over hoe Rhen Harper probeert verliefd te laten worden op hem, hierin zorgt het boek wel voor een andere weg. Namelijk hoe Rhen zijn koninkrijk kan redden van de tovenares en hun invallende legermacht. Wel zitten er een aantal andere Young Adult clichés in, waardoor je het merendeel van het boek al kan uitstippelen. Gelukkig zijn de karakters wel goed neergezet en heeft het boek een sterke climax.  

Buiten Rhen, Harper en Grey zitten er dus niet veel andere personages in, behalve een aantal bijpersonen waarbij de schrijfster niet echt de diepte in gaat.

Het boek is redelijk dik en in het midden loopt het verhaal erg langzaam en zit je alleen maar te wachten tot er actie wordt ondernomen. Richting het einde van het boek wordt het iets spannender, je krijgt meer te weten over hoe alles in elkaar zit en zet het je toch aan het boek uit te lezen. Helaas heeft dit boek een open einde, waardoor we waarschijnlijk nog een jaar moeten wachten om te weten hoe het afloopt in het tweede deel. De schrijfster zegt zelf over het verhaal dat het compleet is en gezien kan worden als een stand alone. Maar hier kan ik het niet mee eens zijn, want er zijn nog te veel losse verhaallijnen in het boek die niet afgesloten zijn.

De schrijfstijl is ondanks het Engels makkelijk te volgen, het boek leest goed weg. De schrijfstijl kon soms wat langdradig aandoen, maar toch werd je meegezogen in het verhaal van Rhen en Harper.

A curse so dark and lonely is een aanrader voor iedereen die houdt van Beauty and the Beast hervertellingen, maar het boek is zeker niet beter dan bijvoorbeeld Hof van Doorns en Rozen die hier sterk op lijkt.

Recensie: A curse so dark and lonely – Brigid Kemmerer