• onze waardering

Recensie: Nova RECENSIE

Recensie: Nova – Daniel Samkalden

De letterlijke betekenis van nova is nieuwe ster. En deze betekenis kan op diverse manieren in verband worden gebracht met de debuutroman Nova van Daniel Samkalden, waarin drie mensen tegen wil en dank elkaars leven in beweging zetten.

Eén van de hoofdpersonen is Julie, een jonge sterrenkundige. Hoewel ze briljant is in haar werk, begrijpt ze de wereld om haar heen niet. Daar vindt ze geen samenhang, geen orde en structuur, terwijl ze dat juist zo nodig heeft. Haar werk is wat dat betreft haar redding: in de formules en berekeningen die ze maakt, is altijd regelmaat te vinden.

‘Soms lijkt niks samenhang te hebben en vraag ik me af hoe ik het al die tijd bij elkaar heb kunnen houden. Wat ik zie. Wat ik hoor. Wat ik denk. Alles teruggebracht tot één dreinerige toon. Eén zieke golf. Hoe kon ik dat vergeten, denk ik dan. Dat ik altijd mijn bloed hoor suizen. Dat ik altijd vlekken zie. Dat ik altijd misselijk ben. Dat ik niet weet wie ik ben als ik het niet tegen mezelf zeg en blijf herhalen en herhalen in mijn hoofd. […] Het is vechten voor iedere tel. Watertrappelen om niet te verzuipen.’

Als lezer word je meegenomen in Julies gedachtewereld. Je voelt haast haar onrust, door de korte zinnetjes, van de hak op de tak, en haar gedachtespinsels. Soms is het lastig om mee te gaan in het verhaal, je moet goed blijven nadenken. Welke richting gaat het verhaal uit?

Als Julie een briljante ontdekking doet, staat de wetenschap op zijn kop en wordt de vaste grond onder haar voeten weggeslagen. Ze zal met bewijs moeten komen om haar theorie te staven. Op dat moment kruist haar leven toevalligerwijs dat van tv-bioloog Thomas de Poes, als ze beiden te gast zijn in een praatprogramma. Thomas is op dat moment stomdronken en beledigt Julie op de nationale tv.

Als Julie daarna naar Amerika vertrekt, om in een ondergronds laboratorium bewijs te vergaren voor haar ontdekking, reist Thomas haar achterna. Hij wil zijn excuses aanbieden en de lucht klaren. In zijn reistas zit zijn biografie, opgetekend door de geplaagde schrijver Maarten Schrepel. Het schrijven van biografie van Thomas is Maartens kans op een definitieve doorbraak bij het grote publiek.  

De levens van Julie, Thomas en Maarten vermengen zich daarna op bijzondere wijze. Alle drie hebben ze hun eigen problemen en alle drie gaan ze daar op hun eigen manier mee om. En de vraag waar zij allemaal mee worstelen is: in hoeverre ben je verantwoordelijk voor je eigen lot? Kun je dat ontlopen of heb je het te dragen?

Nova is vaak wat melancholisch van aard, de stijl van Samkalden is poëtisch te noemen. Hij is uitgebreid in zijn omschrijvingen en zijn taalgebruik is doorgespekt met beeldspraak. Dit is geen rechttoe rechtaan geschreven verhaal. Er zijn veel, soms te veel, woorden nodig om de gebeurtenissen te beschrijven.

De verhaallijn bleef echter boeien, omdat het lastig te voorspellen is welke kant het verhaal op ging. Dit gold ook voor het einde, de plot kwam voor mij als een verrassing en maakte in één klap de titel van deze roman duidelijk(er). Ook na afloop bleef je als lezer nadenken over het verhaal.

Geen aanrader dus als je op zoek bent naar een luchtige roman. Wél een aanrader als je uitgedaagd en aan het denken gezet wilt worden. Veel passages zijn het herlezen waard, enerzijds om goed te begrijpen wat er staat, anderzijds om de boodschap eruit te kunnen filteren. Ik geef het boek drie sterren.

Recensie: Nova – Daniel Samkalden

Nova

  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (0 stemmen)
  • Omschrijving:

    Als de beroemde Thomas de Poes bij een televisie-uitzending de briljante sterrenkundige Julie ontmoet, maakt hij zichzelf
    onsterfelijk belachelijk en wordt publiekelijk zijn val ingezet. Schrijver Maarten Schrepel is de dubieuze eer gegund om als
    ghostwriter het levensverhaal van De Poes op te tekenen.

    In Nova durft Daniël Samkalden ver te reiken. Hij vlecht drie compleet verschillende gedachtewerelden op virtuoze wijze in
    elkaar. Langzaam raken de personages met elkaar verknoopt. Ze stoten elkaar af en reizen elkaar na over de wereld, van het ijskoude Amerikaanse hooggebergte tot diep in het Afrikaanse binnenland. Ieder voor zich proberen ze de vraag te beantwoorden of ze aan hun lot kunnen ontkomen of het juist moeten zien te dragen.

Meer info

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

  • Toespijs - Judith Cyrus

Gerelateerde artikelen

  • How to: een geweldige recensie schrijven in 9 heldere stappen

  • Recensie: De zeven zussen

  • Gezocht: recensenten

  • Recensie: Match

  • Gegijzeld - Chinouk Thijssen

Zoek in artikelen