Recensie: Een bijna eindeloze afstand RECENSIE

Recensie: Een bijna eindeloze afstand - Tahereh Mafi

Het is 2002, een roerige tijd na de aanslagen van elf september in New York. Shirin besluit zich zo veel mogelijk van iedereen af te wenden en ze is vastbesloten niemand binnen te laten in haar leven. Constant wordt ze onderworpen aan vervelende opmerkingen, mensen die haar aanstaren en leerlingen die niet met haar samen willen werken. En dat alleen door haar afkomst, religie en de hoofddoek die ze draagt. Als ze Ocean James ontmoet, weet ze niet wat ze met hem aan moet. Hij lijkt oprecht geïnteresseerd in haar, maar Shirin is al zo vaak teleurgesteld dat ze niet weet of ze de muur die ze zo zorgvuldig om haar heen heeft gebouwd, af kan breken.

Het concept van Een bijna eindeloze afstand lijkt misschien simpel, en misschien is de verhaallijn niet de allerspannendste, maar het gaat om de boodschap die Tahereh Mafi de wereld in wil sturen. Het verhaal is gebaseerd op Mafi’s eigen ervaringen. Met dit boek wilde ze een stem geven aan een islamitische Amerikaanse tiener in een wereld waarin die zelden de kans krijgt te spreken. Het is duidelijk dat Tahereh Mafi het boek niet alleen heeft geschreven om de lezer te laten zien wat voor effect racisme heeft op een persoon, maar ook om te laten zien dat degene die slecht behandeld wordt zich niet altijd perfect gedraagt.

Het boek was erg verfrissend door de nieuwe thema’s die schrijfster Tahereh Mafi belicht. Vooral de impact van een grote gebeurtenis, in dit geval 9/11, kan hebben op de denkwijze van mensen. Voor de meeste lezers zal het bijna niet voor te stellen zijn hoe het is om constant op uiterlijk of geloof te worden beoordeelt, terwijl Een bijna eindeloze afstand dat op fenomenale onder de aandacht weet te brengen. Daarnaast krijgt breakdance veel aandacht, een onderwerp wat niet vaak te vinden is in Young Adult. Een bijna eindeloze afstand scoort hoge punten op originaliteit.

De schrijfwijze van Tahereh Mafi is ontzettend vlot en elke zin lijkt geschreven te zijn met een doel. Er gebeurt veel in het boek en de lezer vliegt erdoorheen. De hoofdpersonages staan recht tegen over elkaar, waardoor de lezer zich waarschijnlijk in één van de twee hoofdpersonages kan vinden. Naarmate het boek vordert leert de lezer steeds meer over de beweegredenen van het andere personage, waardoor het complete plaatje duidelijk wordt. Vaak is het lastig om het hele plaatje te zien, maar Mafi laat zien dat we alleen hierdoor een gegronde mening kunnen vormen.

Het enige spijtige is dat Een bijna eindeloze afstand in één dag uitgelezen kan worden. Het liefste zou de lezer nog meer tijd willen doorbrengen met Shirin en Ocean. De rauwe emoties komen tot leven door de directe schrijfwijze van Tahereh Mafi. Elke mening komt aan bod in het boek en het boek zorgt ervoor dat de lezer écht gaat nadenken over racisme.

Recensie: Een bijna eindeloze afstand - Tahereh Mafi