Recensie: Zee van verlangen RECENSIE

Recensie: Zee van verlangen – Jojo Moyes

In 1946 is de Tweede Wereldoorlog al even voorbij. Maar de nasleep is nog overal voelbaar. Zeker voor de vrouwen die tijdens de oorlog met een buitenlandse militair getrouwd zijn. Van overal ter wereld reizen zij naar het vaderland van hun echtgenoot. Zo vertrekt er ook een vliegdekschip vanuit Sidney, Australië, met als bestemming Engeland. Aan boord zijn zeshonderd vrouwen, op weg naar een nieuw leven. Onder hen bevinden zich de zwangere boerendochter Maggie, Avice, een meisje uit de betere kringen en verpleegster Frances. Ieder van hen heeft haar eigen verhaal en haar eigen bestemming. Tijdens de zes weken durende reis delen ze een hut en leren ze elkaar steeds beter kennen.

Jojo Moyes, bekend van de bestseller Voor jou en de verfilming hiervan, heeft inmiddels een hele lijst romans op haar naam staan. Een van haar historische romans is Zee van verlangen, dat zich afspeelt vlak na de Tweede Wereldoorlog. Moyes brengt hierin een stukje geschiedenis tot leven dat voor lang niet iedereen even bekend zal zijn. Maar voor haar is het haar eigen geschiedenis. Haar grootmoeder was namelijk een van die vrouwen die alles achterlieten om aan de andere kant van de wereld een nieuw leven te beginnen. En die betrokkenheid merk je. Liefdevol portretteert Moyes de dappere vrouwen die vol vertrouwen de sprong in het diepe wagen. Dankzij het brede palet aan verschillende vrouwen die in Zee van verlangen voorbij komen, ieder met hun eigen achtergrond en toekomstwensen, krijgt de lezer een inkijkje in hun beweegredenen.

Daar zit ook meteen een zwakte van Zee van verlangen. Moyes laat drie vrouwen de hoofdrol spelen in haar boek, maar neemt ook meteen het verhaal van hun vierde kamergenoot Jean mee. Daarnaast komen marinier Henry Nicol en kapitein van het schip Highfield aan het woord. Ook schrikt Moyes er niet voor terug het perspectief van nog weer een ander te gebruiken als dat goed uitkomt. Ze springt soms zelfs midden in een scène over van het ene naar het andere perspectief (en weer terug). Dat geeft aan de ene kant inzicht in de vele gezichten van deze geschiedenis. Aan de andere kant krijg je niet de tijd je aan een van de personages te hechten. En dat is jammer, want zo blijft een boek toch altijd meer op afstand. Toch is het maar de vraag of dit veel lezers zal afschrikken. Zee van verlangen is wel weer een fijn weglezende roman, die de fans van Moyes zeker zal aanspreken. Niet haar beste, maar vanwege het verhaal bijzonder genoeg om toch even goed voor te gaan zitten.

Recensie: Zee van verlangen – Jojo Moyes