Recensie: My Asian Kitchen RECENSIE

Recensie: My Asian Kitchen – Jennifer Joyce

Wat een leuk boek is My Asian Kitchen! Of je nu al wel of nog niet van de Aziatische keuken houdt, Jennifer Joyce geeft je hiermee zeker inspiratie om de Aziatische keuken te ontdekken. My Asian Kitchen is ingedeeld naar bereidingswijzen die enigszins cryptisch worden omschreven. Zo zijn er onder andere de hoofdstukken 'Pruttelend en bubbelend', 'krokant en gehusseld' en iets duidelijker 'in de wok' en 'spiesjes en grillgerechten'. My Asian Kitchen begint overigens wel gewoon met voorgerechten en snacks en eindigt ook met nagerechten in het hoofdstuk 'licht, luchtig en ijskoud'.

De recepten zijn duidelijk stapsgewijs uitgeschreven en in de meeste gevallen voorzien van een smaakvolle foto. De Aziatische keuken is een kleurrijke! Wat ik altijd aardig vind aan een kookboek is dat er ook een verhaal aan vast zit. In My Asian Kitchen wordt ieder gerecht voorafgegaan door een korte introductie. Die gaat over het gerecht of over een specifiek ingrediënt als tofu, miso en matcha. Zo leren we de Aziatische keuken nog wat beter kennen.
Naast de introducties en de recepten vinden we op meerdere gekleurde bladzijden nog extra informatie. Aan de hand van schetsjes en korte stukken tekst wordt bijvoorbeeld uitgelegd hoe wontons en gyoza worden gevouwen, of loempia's. Wat voor wok of donabe (kookpot van klei) kan je het beste aanschaffen? Kan je het beste barbecueën op houtskool of op gas? Stuk voor stuk handige informatie die niet alleen nuttig is voor de recepten uit My Asian Kitchen.
Achter in het boek vinden we een uitgebreide woordenlijst. Daarin worden de misschien iets minder bekende ingrediënten nog eens besproken.

Bladerend door het boek viel mijn oog, in het hoofdstuk 'Hot pots en curry's, direct op het recept van de Adobokip. Het bekendste gerecht uit de Filippijnen, aldus Jennifer Joyce. Ik had er al een recept van dat thuis ook nog eens tot de favorieten behoort. Gebruik je drumsticks dan heb je een heerlijke borrelhap of streetfood. Deze keer gebruikte ik kippenbouten. De bereiding is niet heel moeilijk. De kip gaart ruim een half uur in een mengsel van sojasaus, ciderazijn, suiker en chilivlokken. Zelf doe ik er normaal een laurierblaadje en knoflook bij, dat had ik eens gezien op Travel Channel. De saus wordt aan het eind ingekookt zodat hij nog wat dikker wordt. De smaak van de zure pikante kip is heerlijk. Geen wonder dat dit één van de bekendste gerechten uit de Filippijnen is. Of hij kan tippen aan mijn eigen versie? Nooit natuurlijk! Maar hij was wel lekker al blijf ik het raar vinden dat voor vier personen, zes kippenbouten nodig zijn volgens het recept (foutje, denk ik).

Omdat ik er deze keer een volledige maaltijd van wilde maken besloot ik er de Thaise gebakken-eiersalade met limoen-chilidressing bij te presenteren. Ook daar begin ik met een vermoedelijk foutje in de ingrediëntenlijst. Voor één krop sla met wat wortel en sjalot wordt volgens het boek bijna 150 ml dressing gemaakt! Ruim de helft daarvan is limoensap en 1/3 deel is vissaus. Wat voegen 2 eetlepels sinaasappelsap daar nog aan toe, denk ik dan? Dat maakte hem niet mijn favoriet, helaas. Met het gebakken eitje erbij en een fractie van de dressing was het een prima salade al maak ik volgende keer mijn eigen dressing.

Ondanks de tekortkomingen blijf ik het een interessant boek vinden. De mooie foto's, de verhaaltjes, de beschrijvingen van de technieken, de woordenlijst en de recepten zijn zeker de moeite waard.

Recensie: My Asian Kitchen – Jennifer Joyce