Recensie: Het leed van de stoftor RECENSIE

Recensie: Het leed van de stoftor – Toon Tellegen

In Het leed van de Stoftor lees je het verhaal van een eenzame Stoftor die leeft op de maan. Hij kijkt neer op de dieren op aarde, maar heeft niemand om zich heen. Op een dag bedenkt Stoftor dat hij iets wil zeggen tegen de dieren. Hij weet niet wat hij moet zeggen, dus zegt hij uiteindelijk ‘Het spijt me’. Vervolgens krijgen de dieren dit stuk voor stuk te horen en lees je hoe ze hiermee om gaan.

Het leed van de Stoftor is een treurig, ontroerend verhaal over een wezen die zo graag dieren om zich heen wil hebben. Helaas is dit niet mogelijk omdat de Stoftor op de maan leeft. Toon van Tellegen heeft hiermee op een prachtige manier laten zien hoe je er mee om kan gaan als iemand de uitspraak ‘Het spijt me’ doet. Wat het boek zo mooi maakt, is dat het zo onrealistisch is waardoor de humor in alle hoofdstukken doorschijnt. Zo lees je dat Olifant uit de boom valt, waar hij een pirouette wilde doen, toen hij hoorde dat iemand spijt had. En lees je dat Nijlpaard en Neushoorn tijdens het dansen op elkaars tenen trappen, maar wie van de twee heeft dan gezegd dat het hem spijt? Deze humor zorgt ervoor dat je elk hoofdstuk wilt lezen, om erachter te komen welk dier in welke positie iets mee zal gaan maken. Wat de dieren meemaken, is in veel gevallen heel menselijk. Zo hebben Snoek en Karper al jarenlang ruzie en heeft Egel grote moeite om voor zichzelf op te komen en ‘nee’ te zeggen. Juist deze menselijke trekken, die de dieren hebben, zorgen ervoor dat het boek interessant is. Het boek zelf is relatief dun, waardoor ook de hoofdstukken kort zijn. Het is fijn dat hierdoor de hoofdstukken zijn verdeeld per dier. In elk hoofdstuk lees je over het dier dat op dat moment de woorden ‘het spijt me’ te horen krijgt.

Concluderend heeft Toon van Tellegen met Het leed van de Stoftor een ontroerend boek geschreven over spijt en vriendschap. Een prachtig boek met een diepe onderliggende gedachte: Gooi ‘het spijt me’ niet zomaar overal tegenaan, bewaar ze voor het juiste moment. Een verhaal met een bitterzoet einde. 

Recensie: Het leed van de stoftor – Toon Tellegen