Recensie: De goede zoon RECENSIE

Recensie: De goede zoon – Rob van Essen

Samen met zijn oud-collega Lennox gaat de hoofdpersoon (zijn naam komen we niet te weten) in dit verhaal op reis, al weet hij zelf niet precies waar ze heen gaan. Tijdens deze zeven dagen durende roadtrip vertelt de hoofdpersoon over zijn jeugd, zijn werk in het archief en de tijd die hij doorbracht in het klooster. Maar ook over zijn net overleden moeder die hij als een 'goede zoon' twintig jaar lang elke woensdag bezocht. In zijn verhalen komt vooral het verlangen naar het verleden duidelijk naar voren. De goede zoon is namelijk een verhaal die zich in de toekomst afspeelt. De wereld is compleet veranderd, voornamelijk op technische vlak. Robots runnen hotels, schooltassen kunnen zelf achter hun eigenaar aanlopen en auto’s kunnen zelf rijden en nadenken. De hoofdpersoon van dit verhaal kan niet wennen aan deze veranderingen, voor hem zijn de verschillen tussen het heden en het verleden simpelweg te groot.

De goede zoon is een boek die zich niet makkelijk in een hokje laat plaatsen. Met dit boek geeft Rob van Essen de lezer niet alleen een kijk in het verleden maar ook in de toekomst. Van Essen combineert een autobiografisch verhaal met een toekomstige verhaallijn, een combinatie die je niet vaak ziet maar wat Van Essen uitstekend in elkaar laat overlopen. Vooral de toekomstige verhaallijn was interessant en zet de lezer aan het denken over de veranderingen die genoemd worden. Wat als deze ontwikkelingen in onze maatschappij plaats vinden, hoe ver willen we gaan en zouden we daar echt gelukkiger van worden?

De hoofdpersoon in dit boek is een schrijver van plotloze thrillers en dit verhaal gaat soms ook alle kanten op, dat je je als lezer gaat afvragen of De goede zoon soms ook plotloos is. Zelf zal ik hem zelf niet plotloos willen noemen maar die vraag hangt wel in de lucht tijdens het lezen. De schrijfstijl van De goede zoon is niet makkelijk en het boek is dan ook niet aan te raden aan mensen die snel afgeleid zijn. In het boek staan namelijk veel lange zinnen met een hoop komma's en je moet dan ook je concentratie erbij kunnen houden om niet te vergeten waar het eerste deel over ging. Maar gelukkig went dit op een gegeven moment wel en als lezer word je dan ook snel meegesleurd door de gedachtegang van de hoofdpersoon.

Van Essen heeft een sterk verhaal neergezet, zelfs de cover krijgt een diepere betekenis. Hij stimuleert de lezer zelf na te denken en een oordeel te vormen en dat zorgt voor een uitdagende leeservaring. Kortom vind je het niet erg om een boek te lezen die wat meer tijd en concentratie vereist? Dan ben je met De goede zoon aan het juiste adres.

Recensie: De goede zoon – Rob van Essen