Recensie: Tot ik je vind RECENSIE

Recensie: Tot ik je vind – Melanie Dobson

De 13-jarige Dietmar belooft dat hij altijd voor Brigitte zal zorgen. Een belofte die hij op aangrijpende wijze zal gaan waarmaken. Hun vluchttocht voor de Gestappo leidt hun naar Engeland. Daar aangekomen is Dietmar genoodzaakt de moeilijkste keus van zijn leven te maken om dat van Brigitte te redden en worden hun wegen gescheiden. 

Zeventig jaar later is hij nog steeds op zoek naar Brigitte. Zijn laatste hoop is gevestigd op Quenby Vaugh. Een gedreven journaliste die met liefde de verhalen van anderen vertelt. Haar eigen verhaal houdt ze verborgen. Als ze Dietmars zoektocht voortzet, stuit ze op haar eigen antwoorden.

Tot ik je vind is een meeslepende roman die zo is opgebouwd dat het moeilijk weg te leggen is. Langzaam smelten de puzzelstukjes in elkaar en wordt de lezer meegenomen in het verhaal van twee moedige kinderen op  zoek naar betere toekomst en een dappere jonge vrouw die worstelt met haar eigen verleden. Melanie Dobson maakt hierbij tevens een link naar de actualiteiten en verweeft het thema van vergeving erdoorheen. Hier en daar gaat ze wel wat snel en krijgen niet alle onderwerpen de diepgang die ze verdienen. 

Het verhaal wordt verteld in de derde persoon en vanuit verschillende personages. Dit geeft geleidelijk aan een totaalbeeld, en op deze manier heb je als lezer soms voorkennis wat het extra spannend maakt. Ook door de wisseling tussen heden en verleden ontstaat er een fijne spanningsboog wat ervoor zorgt dat je wilt blijven lezen in Tot ik je vind. 

Dietmar en Brigitte zijn als twee jonge vrienden geloofwaardige karakters die je graag je in je hart sluit. Quenby Vaugh is als persoon wat moeilijker te vatten, vooral in het begin is ze lastig te doorgronden. De chemie tussen haar en Lucas is daarentegen wel heel mooi opgebouwd en maakt dat je beide personages een goede afloop gunt.  

Er komen aardig wat personage en gebeurtenissen voor in Tot ik je vind. Deze staan ook nog eens op een bepaalde manier met elkaar in verband. Ondanks dat Melanie Dobson ze allemaal bij elkaar weet te houden en de uitleg ook redelijk goed te volgen is, zijn sommige onderlinge verbanden net iets te veel. Dit maakt dat de belangrijkere onderwerpen niet genoeg ruimte krijgen. Dobson gebruikt heel mooi het thema van vergeving uit de Bijbel (hoe ga je om met het Nazi-verleden van je grootouders) en maakt een link tussen de vluchtelingenkinderen uit de Tweede Wereldoorlog en de huidige situatie. Dit sneeuwt echter onder in de complexiteit van het verhaal, waardoor het nu wat geforceerd aanvoelt. En dat is jammer. Ook wordt er in Tot ik je vind hier en daar iets te veel aandacht  gegeven aan irrelevante zaken zoals de uitgebreide omschrijvingen van de maaltijden of de kamers.

Tot ik je vind is een aangrijpende roman over liefde en vergeving. Langzaam wentel je je in een verhaal waarin getoond wordt dat Gods wegen ondoorgrondelijk zijn, en dat je ‘thuis’ soms op een onverwachte plek vindt.

Recensie: Tot ik je vind – Melanie Dobson