Recensie: Auschwitz Lullaby RECENSIE

Recensie: Auschwitz Lullaby – Mario Escobar

De Spaanse Mario Escobar is letterkundige, auteur en gastdocent in zijn favoriete onderwerp: historie. Met veel passie onthult hij de vele geheimen van historie en religie. Auschwitz Lullaby werd van origine in het Spaans geschreven en is in 2015 uitgegeven onder de titel Canción de cuna de Auschwitz. In april dit jaar komt uitgeverij Kok met de Nederlandse vertaling: Het Schooltje van Auschwitz.

In het voorwoord vertelt Escobar zijn lezers dat Auschwitz Lullaby het moeilijkste boek is dat hij in zijn carrière heeft geschreven, omdat hij bang was niet de ziel en zaligheid van Helene Hanneman er in te kunnen leggen. Kort kan er gezegd worden dat er niets gevreesd hoeft te worden. Hoewel de ziel van Helen met haar is vergaan, komt het boek niets tekort en weet de auteur een indrukwekkend verhaal neer te zetten.

Terwijl Helene en haar vijf kinderen zich op een "normale" dag in 1943 gereed maken voor de dag, staat de SS voor de deur. Ze eisen dat Johann, de man van Helene, en de vijf kinderen met ze mee gaan omdat het zigeuners zijn. Helene is Duitse en mag blijven waar ze is. Ze besluit echter om haar gezin niet in de steek te laten. Gezamenlijk stappen ze op de trein die ze naar Polen brengt. In de hel van Auschwitz blijkt haar Duitse afkomst echter voor enkele voorrechten te zorgen en ze stemt toe als dokter Mengele haar vraagt een school voor de zigeunerkinderen te openen.

Al vroeg in het boek wordt duidelijk wat voor sterke vrouw Helene is. Ze draagt zorg voor haar gezin en ondanks de ellende die ze te verwerken krijgen, probeert ze positief te blijven. Hoewel haar kinderen haar nummer één zijn, steekt ze in haar tijd in het concentratiekamp meerdere malen haar handen in het vuur voor anderen. Ze vindt het belangrijk op te komen voor andermans leed en denkt hierbij niet altijd aan haar eigen veiligheid. Of dit moedig of onbezonnen is, is aan de lezer om te bepalen. Haar afkomst weet haar meerdere malen uit benarde situaties te redden en dit legt de nadruk op de kortzichtigheid van de nazi's. Escobar heeft deze taferelen respectabel op papier weten te zetten.

""You and your family will live in barrack 27. I think you'll be able to care for other people's children better if you don't have to worry about your own. I've learned that you have five children, including one set of twins," Mengele said."

Hoewel dokter Mengele zelf niet het hoofdpersonage in de roman is, drukt hij toch zijn stempel op het boek. De gedachten aan zijn gruwelijke daden zijn huiveringwekkend en dat de kern van het boek op waarheid gebaseerd is, maakt het choquerend. Het is gewoon weerzinwekkend om te lezen tot welke wreedheden mensen in staat kunnen zijn.

Auschwitz Lullaby is een intens en indrukwekkend verhaal. De auteur probeert het verhaal enigszins positief ten eind te brengen door op het eind een paar feiten te veranderen zodat er hoop bij de lezer ontwikkelt. Aangrijpend en hartverscheurend. 

Recensie: Auschwitz Lullaby – Mario Escobar