Recensie: De zeven zussen - maan RECENSIE

Recensie: De zeven zussen maan – Lucinda Riley

In Maan, het vijfde deel van De zeven zussen, leidt Lucinda Riley ons aan de hand zus Tiggy van het winterse Schotland in de witte sneeuw, naar het warme Granada dat zich koestert in het voorjaarszonnetje. En ook in dit boek stappen we van het heden in 2008 geregeld over naar het verleden in de jaren ’30 van de vorige eeuw. En daar gaat het er, in het Spanje ten tijde van de Spaanse Burgeroorlog en onder het regime van Franco, verhit aan toe.

Na het overlijden van Pa Salt gaat Tiggy op zoek naar zichzelf en naar haar roots. Al snel blijken die in Granada te liggen, in de wijk Sacromonte, tegenover het Alhambra. Een wijk vol grotwoningen, waar de gitano’s, de zigeuners, woonden. De flamenco staat centraal in het leven van deze gitano’s en ook in het verleden van Tiggy.

Is Pa Salt echt overleden? Dat is de centrale vraag van de serie en speelt een steeds prominentere rol in de boeken. Al direct op de eerste pagina van ‘Maan’ stelt Tiggy zich de vraag of Pa Salt misschien toch nog ergens is. Het is een vraag die vaste lezers al langer bezighoudt. Net zoals de vraag hoe het toch met die zevende zus zit, die er niet is …

Aanvankelijk leken de boeken in willekeurige volgorde te lezen. Nu de serie vordert, wordt dit wel lastiger. De uitleg over wat er gebeurd is direct na het overlijden van Pa Salt, over het armillarium en over de persoonlijke brieven die Pa Salt heeft achtergelaten wordt steeds beknopter. In ieder geval maken de verwijzingen naar de zussen die in de eerdere delen centraal stonden ontzettend nieuwsgierig naar de andere delen. Erg leuk in ‘Maan’ is dat een van de zussen bij Tiggy op bezoek komt en dat ook haar verhaal hier verder gaat.

Riley schrijft geen boeken vol mooie zinnen die lang bij je blijven hangen. Wel heeft ze een vlotte pen en schrijft ze boeken die prettig lezen. Haar schrijfstijl is beter in de hoofdstukken die in de derde persoon zijn geschreven, de stukken in het verleden. In de rest van het boek wil ze dat wij ons lezers voldoende informatie geven en dat leidt er soms toe dat bijvoorbeeld de gedachten van hoofdpersonen of uitspraken in gesprekken niet altijd even natuurlijk overkomen en soms wat houterig klinken.

Waar Riley heel goed in is, is het vertellen van meeslepende verhalen. Ze is in deze serie voor de vijfde keer in staat je aandacht ruim 600 bladzijden lang gevangen te houden. Aan het einde kan je bijna niet anders dan verzuchten, ‘wat jammer dat het is afgelopen en dat we nog een poos op het volgende deel moeten wachten …’

Het historische verhaal in De zeven zussen - Maan is weer erg boeiend. Uiteraard is het heel persoonlijk of het thema je aanspreekt en natuurlijk vindt de een muziek interessanter dan beeldhouwkunst en gaat de ander liever naar Australië dan naar Spanje. Maar overall weet Riley interessante en geheimzinnige stukjes geschiedenis op te sporen en levendig te beschrijven.

De zeven zussen is echt een geweldige serie die je in zijn geheel moet (gaan) lezen. Er zitten zoveel vragen in en naarmate je verder in de serie komt, nemen die alleen maar toe. Laten we hopen dat ze in het laatste deel beantwoord worden. De korte vooruitblik in het laatste hoofdstuk van De zeven zussen - Maan naar het volgende boek over Electra is weer veelbelovend!