Recensie: Wij tegen jullie RECENSIE

Recensie: Wij tegen jullie – Fredrik Backman

Fredrik Backman is een druk baasje. De Zweed vult zijn tijd naast het romans schrijven ook nog als columnist en blogger. Zijn debuut, Een man die Ove heet, werd meteen een bestseller. Wij Tegen Jullie is het directe vervolg op Björnstad en gaat verder waar dit boek eindigde. Vaak is het lastig om aan een tweede deel te beginnen als een eerste deel goed is bevallen. Want eigenlijk kan zo'n vervolgdeel dan alleen maar tegenvallen, toch? Wij Tegen Jullie is echter een pracht van een boek en zeer zeker de moeite waard om te lezen. De delen zijn afzonderlijk van elkaar te lezen, maar doordat allebei de boeken dezelfde strekking en personages bevatten, is het fijner om eerst Björnstad te lezen. De personages zullen zich opnieuw in je hart nestelen. 

'[...] Deze zomer leert hij dat mensen een simpele leugen altijd verkiezen boven een ingewikkelde waarheid, want de leugen heeft een voordeel waar niet tegen op te boksen valt: de waarheid moet precies vertellen wat er allemaal is gebeurd, de leugen hoeft alleen maar gemakkelijk te geloven zijn.'

Backman staat bekend om de treffende boodschappen die in zijn romans verborgen zijn. Op totaal verschillende manieren weet de auteur zijn strekking in boeken duidelijk te maken. Soms met een vleug humor, zoals bij Een man die Ove heet of Britt-Marie was hier. Maar ook zonder humor weet de auteur zijn stempels te drukken. Elke ochtend wordt de weg naar huis steeds langer en Björnstad zijn goede voorbeelden van romans waarin humor niet op de voorgrond treedt. Met Wij Tegen Jullie stelt hij absoluut niet teleur. Hij zet wederom een dijk van een boek neer.

Na alle gebeurtenissen uit het eerste boek, neemt Backman ons moeiteloos mee terug naar het stadje Björnstad. De personages moesten heftige emoties verwerken en Wij Tegen Jullie geeft ons dat kijkje in hun leven. Terwijl de inwoners proberen op te klauteren, krijgen ze wederom een lading narigheid over zich heen. Het leven van de stadsbewoners draait voornamelijk om de sport ijshockey, maar het zijn de dagelijkse obstakels die hun leven ingewikkeld maken. De auteur geeft ons een indringend en ontroerend verhaal over hoe mensen met dilemma's om gaan. En hij doet dit op een prestigieuze manier.

De gebeurtenissen uit het eerste deel worden beknopt herhaald en hierdoor is het niet noodzakelijk om deze eerst te lezen. Maar omdat er veel namen in het boek voorkomen die allemaal dezelfde hobby hebben, kan dit onduidelijkheid scheppen. Mocht je Wij Tegen Jullie als vervolgdeel lezen, zorgen deze vele personages juist voor een warm wederzien die je meteen weer terug het stadje intrekken.  Maar mocht je de roman als eerste boek lezen, zorgen ze ervoor dat je langzaam emoties voor ze zult ontwikkelen. Hoewel de ontplooiing van de karakters wat buitensporig zijn, weten ze je toch voor zich te winnen. Stuk voor stuk.

De schrijfstijl is in fases anticiperend. Je krijgt als lezer informatie waardoor je weet dat er iets gebeurd is. De auteur houdt deze apotheoses voor zich tot het juiste moment zich ervoor leent. Deze manier van schrijven wekt nieuwsgierigheid op, omdat je verlangens slechts voor een gedeelte worden verzadigd. 

'Diep in ons hart willen de meesten van ons dat alle sprookjes simpel zijn, aangezien we de werkelijkheid ook graag simpel zien. Maar gemeenschappen zijn net als ijs, niet als water. Ze stromen niet opeens een andere kant op alleen omdat jij ze dat vraagt, ze veranderen centimeter voor centimeter, net als gletsjers. Soms bewegen ze helemaal niet.'

Wij Tegen Jullie weet wederom de grootsheid van een klein stadje op een sublieme manier te schetsen. Het is een vervolgdeel dat niet tegenvalt en dat je zal verbazen. Door de doorsnee problemen voel je je al snel verwant met de inwoners uit het ijsstadje. Laat het je niet afschrikken dat ijshockey het hoofdonderwerp is, want het boek biedt veel, véél meer dan dat.

Recensie: Wij tegen jullie – Fredrik Backman