Recensie: Onder de drachenwand RECENSIE

Recensie: Onder de Drachenwand – Arno Geiger

De Weense soldaat Veit Kolbe besluit zijn ziekteverlof door te brengen in het plaatsje Mondsee. De mensen die hij daar ontmoet en het leven dat hij daar leidt laten hem nadenken over de zin en onzin van de oorlog. Onder de Drachenwand is een verhaal over het gewone leven in ongewone tijden.

In Onder de Drachenwand krijgt de lezer een inkijk in het leven in oorlogstijd van diverse personages. Dit leven wordt zo waarheidsgetrouw mogelijk weergegeven. Het voordeel hiervan is dat je je goed in kunt leven in het leven in oorlogstijd. Het nadeel is dat, zeker in de eerste helft van het boek, dit maakt dat het verhaal wat traag op gang komt. Dit wordt in de tweede helft van het boek wel beter en dan merk je ook dat het verhaal je toch wel pakt. Het omslagpunt is wanneer Veit zijn buurvrouw niet meer “de vrouw uit Darmstadt” maar bij haar naam, Margot, gaat noemen. Zoals zij in zijn leven kleur brengt, brengt ze ook kleur in het verhaal.

De schrijfstijl van Arno Geiger past zich aan aan het verhaal wat hij vertelt. In het begin is dit aan de trage, slepende kant maar naarmate het boek vordert komt er meer vaart in. Ook doordat de lezer aan zijn schrijfstijl went wordt Onder de Drachenwand steeds leesbaarder. Bijzonder is zijn gewoonte om soms stukken tekst van elkaar te scheiden door middel van/ in plaats van een punt. Dit haalt de vaart nog meer uit het verhaal en leest niet heel aangenaam.

Het verhaal van Veit en Margot wordt met enige regelmaat onderbroken door brieven van Kurt Ritler aan zijn geliefde Nanni Schaller, van Margots moeder aan Margot en van Oskar Meyer aan zijn nicht Jeannette. Waarschijnlijk probeert Arno Geiger hiermee het vizier te verbreden maar het stoort meer in het verhaal dan dat het veel informatie oplevert. Ze doen de samenhang van Onder de Drachenwand zeker geen goed. En omdat het in eerste instantie niet duidelijk is dat het brieven zijn, zijn de eerste zinnen van deze hoofdstukken zeer verwarrend.

Wat een leuke toevoeging aan het einde van het verhaal is, is de verdere levensloop van enkele belangrijke personages na het einde van dit verhaal. Zo weet je toch hoe het ze verder is vergaan en is het verhaal afgerond. Alles bij elkaar is Onder de Drachenwand van Arno Geiger een prima boek dat enige tijdsinvestering vraagt om erin te komen. Zeker voor liefhebbers van dit genre is dit zeker de moeite waard.

Recensie: Onder de Drachenwand – Arno Geiger