Recensie: Blijvende herinnering RECENSIE

Recensie: Blijvende herinnering – Ina van der Beek

De periode rondom de tweede wereldoorlog blijft een bijzondere tijd, waar de generatie van nu zich nog amper een voorstelling van kan maken. Neem bijvoorbeeld de wrok die Nederlanders na de wereldoorlog tegen de Duitsers koesterden en het feit dat men toen nog geen televisies, wasmachines of zelfs telefoons kenden. In Blijvende herinnering draagt hoofdpersoon Jo een wel heel heftig geheim met zich mee. De tweede wereldoorlog, die net ten einde is, draagt hier nog extra aan bij.

Blijvende herinnering van Ina van der Beek is het slotdeel van een oorlogstweeluik. Hoofdpersoon Jo probeert door te gaan met het leven na de oorlog, maar dat lukt niet als de oorlog nog overal om haar heen is. Haar man Kees is zelfs gelegerd in Indië. Gek genoeg is het moment waarop hij terugkeert juist het moment waarop het pas echt lastig wordt om de herinnering te verdringen - en waarop het dagelijks leven simpelweg voortzetten onmogelijk wordt. Na Verdrongen herinnering is Blijvende herinnering van Ina van der Beek opnieuw een roman, dat zich afspeelt in een tijdperk waarvan de jongere generatie zich amper een voorstelling van kan maken.

Het kost wat moeite om in het verhaal te komen. Dit heeft voornamelijk als reden dat auteur Ina van der Beek nogal wat tijdsprongen maakt in het boek. Hierdoor denk je steeds een personage te kennen en dan is diegene plotseling een paar jaar ouder. De tijdsprongen zijn wel logisch gezien het verhaal dat de auteur wil vertellen. Maar misschien was het beter geweest, wanneer er in Blijvende herinnering toch gekozen was om dieper in het verhaal te gaan en minder gebeurtenissen op te sommen. De tweede oorzaak is, dat er in de eerste hoofdstukken wat dingen herhaald worden. Zo wordt er een paar keer aangegeven dat de dokter weet van het geheim van Jo. 

Aan de andere kant zijn bepaalde scènes in het verhaal erg goed beschreven. Zoals de situatie rondom het jonge katje. Je kan dan daadwerkelijk de angst voelen van Jo en haar zoon om de veiligheid van hun jonge huisdier. Je krijgt dan direct visioenen naar het boek Blauwe plekken van Anke de Vries. Het verhaal leest hierbij gemakkelijk weg en je merkt dat je steeds meer antipathie opbouwt tegen de gewelddadige Kees. Aan het eind van dit boek blijkt hier een heel verhaal achter te zitten, en kun je als lezer ook medelijden voor deze man gaan voelen. Het verhaal verloopt hierbij als verwacht, maar ergens verwacht je nog iets anders wat (ergens jammer genoeg) nooit gebeurd. 

Blijvende herinnering is krachtig in zijn emoties, maar minder krachtig met betrekking tot de vertelwijze. Hierdoor kom je, buiten de emotionele scènes nergens echt goed in het verhaal. Wel geeft het boek een interessant kijkje in de wereld van de jaren na de oorlog.

Recensie: Blijvende herinnering – Ina van der Beek