Recensie: Heimwee  RECENSIE

Recensie: Heimwee – Greetje van den Berg

Jennie en Ingrid waren tijdens hun middelbareschooltijd onafscheidelijk. Tot het laatste jaar, toen beiden hun oog lieten vallen op dezelfde jongen. Sindsdien hebben ze elkaar niet meer gezien of gesproken. Maar als ze elkaar weer treffen op een schoolreünie, voelt het contact als vanouds. Zo goed, dat ze besluiten hun vriendschap nieuw leven in te blazen. Samen gaan ze op zoek naar Rombout, de jongen die ooit de reden was van de breuk tussen hen. Toch blijkt het niet zo heel eenvoudig om na al die jaren weer vrienden te zijn. Want speelde er misschien toch meer dan alleen de rivaliteit op liefdesgebied?

In Heimwee neemt Greetje van den Berg haar lezer mee in de milde midlifecrisis van de bijna-vijftigers Jennie en Ingrid. Een herkenbaar thema, ook voor lezers die minder oud zijn dan de hoofdpersonen. Wie vraagt zich niet zo nu en dan af in hoeverre hij of zij tevreden is met hoe het leven verloopt? De schoolreünie in Heimwee is een mooi haakje om hier eens verder over na te denken, want wat confronteert je nu meer met wat er van je leven geworden is dan een degelijk weerzien met vroeger? Dat weet Van den Berg goed uit te werken. Zeker omdat voor Jennie en Ingrid deze vraag des te prangender wordt als blijkt dat ze hun vriendschap van vroeger niet zomaar even nieuw leven in kunnen blazen.

Maar het is jammer dat het daar eigenlijk bij blijft. Want ondanks Van den Bergs prima uitwerking van het thema, is het verhaal van Jennie en Ingrid wel wat simpel. De dames hebben sowieso amper een van elkaar te onderscheiden stem. Als er gewisseld wordt tussen hun perspectieven, is niet altijd direct duidelijk wie van beiden aan het woord is. Daarbij zijn Jennie en Ingrid geen makkelijke personages om als lezer sympathie voor op te brengen. Ze zijn toch wat zuur geworden doordat het leven niet altijd verlopen is zoals ze zelf wilden. Van den Berg laat haar personages wel een ontwikkeling doormaken, maar het blijft de vraag waarom ze zich zo vasthouden aan het verleden.

Dat geldt helemaal voor de zoektocht van de dames naar hun oud-klasgenoot Rombout. Wat de reden is dat ze nu zo nodig willen weten wat er van hem geworden is, komt niet goed uit de verf en lijkt ook eigenlijk niet zo heel belangrijk. Terwijl Heimwee wel wordt gepresenteerd als het verhaal van de zoektocht naar Rombout, waarbij de auteur een meester zou zijn in het opbouwen van spanning. Die prikkeling van je nieuwsgierigheid is echter ver te zoeken en ‘de mysterieuze Rombout’ voelt al snel als niet meer dan een excuus voor tienermeisjes om ruzie te maken. Gelukkig heeft Van den Berg een vlotte pen, waardoor Heimwee makkelijk wegleest. Dus als je dit boek openslaat met andere verwachtingen dan een mysterie of thrillerachtige speurtocht, kun je er toch een paar fijne uurtjes aan beleven.

Recensie: Heimwee – Greetje van den Berg