Recensie: Liefde is niet voor lafaards RECENSIE

Recensie: Liefde is niet voor lafaards – Ulf Stark

In Liefde is niet voor lafaards van Ulf Stark maken we kennis met Fred. In een wereld die van geen enkele kant klopt, houdt Fred zich manmoedig staande, ondanks zijn jonge leeftijd. Zijn vader is vertrokken naar de Zweedse grens om het land te verdedigen tegen Hitler, zijn moeder is verdrietig omdat ze zijn vader mist en ondertussen is hij voor het eerst in zijn leven verliefd. Het is geen eenvoudige tijd, de tijd van de Tweede Wereldoorlog. Je weet niet wie je wel en wie je niet kunt vertrouwen en of de buurman je opeens kan verlinken. En dan nog de zorgen om de vechtende vader aan het front. Leven tussen hoop en vrees, of vader wel terug komt. En stiekem ook om verliefd zijn, die eerste keer vlinders in je buik. Want dat is precies waar het in Liefde is niet voor lafaards om draait: de liefde. Liefde voor je vader en moeder, liefde voor een vriend of vriendin, zelfs om liefde voor een lerares of een wildvreemde. En ondanks de oorlogstijd houdt de liefde stand.

Liefde is niet voor lafaards is een ongelooflijk lief en teer verhaal. Aan de buitenkant verwacht je niet meteen zo'n aandoenlijk verhaal te gaan lezen. De cover oogt nietszeggend, een boek als dertien in een dozijn. Maar als je eenmaal begint te lezen, valt Liefde is niet voor lafaards op in al zijn eenvoud.

Zonder dat het uitzonderlijk zoet wordt, is het verhaal een getuigenis van liefde en helden. Want Fred is zeker geen lafaard, ondanks zijn jonge leeftijd. Op zijn eigen manier biedt hij verzet tegen de oorlog, tegen Hitler. En daarmee inspireert hij de lezer: je kunt ook in kleine dingen een held zijn. Elke dag weer: door je moeder te helpen, door een grap uit te halen of door iemand te zeggen dat je haar heel lief vindt. Ulf Stark weet op breekbare wijze een verhaal te vertellen die jong én ouder aanspreekt.

Daarnaast is de hoofdpersoon Fred geen lulletje rozenwater. Ook is hij geen onnatuurlijk perfect jongetje. Hij is een doodgewone jongen, zoals zoveel jongens van die leeftijd zijn. Hij is lief, maar ook een beetje ondeugend en vooral heel onderzoekend. En dat maakt dat je hem als lezer meteen in de armen sluit.

Liefde is niet voor lafaards heeft prachtige illustraties van Ida Bjors. Niet saai zwart wit, maar met prachtig kleurgebruik. Geen 'gelikte' tekeningen, maar Bjors tekent op herkenbare wijze. Het voegt leven toe aan het toch al fijne boekje.

Een kort verhaal dat schrijver Ulf Stark overzichtelijk heeft opgedeeld in hanteerbare hoofdstukken. Prima voor een lezer van een jaar of acht om alleen te lezen, of natuurlijk om gezellig samen te lezen.

Recensie: Liefde is niet voor lafaards – Ulf Stark