Recensie: Cherry RECENSIE

Recensie: Cherry – Nico Walker

Cleveland, Ohio, 2005. Een jongeman ontmoet op de universiteit het meisje Emily en ze worden verliefd. Als Emily naar New York moet verhuizen, besluit hij te stoppen met zijn studie en het leger in te gaan. Hij wordt uitgezonden naar Irak, maar blijkt niet te zijn opgewassen tegen de bikkelharde realiteit en samen met zijn medesoldaten verliest hij zich in verboden middelen. Als hij weer thuis is, lijdt hij aan hevige ptss en raakt hij – samen met Emily – verslaafd aan heroïne. Maar wanneer het geld opraakt, besluit hij datgene te gaan doen waar hij denkt heel goed in te zijn: banken overvallen.

Cherry is een rauw en schrijnend verhaal dat door Nico Walker op een typemachine in de gevangenis is geschreven. In eerste instantie zou je dat niet denken bij het vastpakken van het boek. De titel en de opvallende kaft met de rode en witte kleuren, doet je namelijk iets anders vermoeden. Maar zodra je het boek verder bestudeert, zie je ineens dat de witte sterren op de voorkant een schedel vormen. Als je dan het boek omdraait en de foto van Nico Walker ziet en de kleine stukjes recensies leest, is het helemaal duidelijk dat dit geen luchtig verhaal is.

Ondanks de opmerking van Nico Walker aan het begin van het boek, is Cherry overduidelijk een autobiografie. Hij volbracht als verpleegkundige 250 missies voor zijn medisch team in Irak, was een drugsdealer en zit nu een gevangenisstraf van elf jaar uit voor het overvallen van banken. Natuurlijk heeft hij voor het boek alle namen veranderd en zullen sommige stukken geromantiseerd zijn, maar dat verandert niets aan het feit dat Cherry een deel van zijn levensverhaal is.

Cherry wordt vanuit het ik-perspectief verteld. Nergens wordt de naam Nico Walker genoemd. Ook heeft hij geen andere naam gekozen, zoals hij alle andere namen in het boek wel heeft veranderd. Is dit omdat hij zijn eigen naam niet wilde gebruiken? Maar wilde hij ook geen andere naam voor zichzelf kiezen? Of wil hij in het midden laten dat het een autobiografie is? Misschien is het aan de lezer om dat zelf in te vullen.

Cherry is het debuut van Nico Walker en dat is te merken. Hoewel er af en toe mooie zinnen in staan, is zijn schrijfstijl niet altijd fijn om te lezen. Stukken tekst lopen niet vloeiend door en soms worden dingen twee keer achter elkaar vermeld, wat helemaal niet nodig is. Het verhaal is rauw, realistisch, maar op zijn tijd ook grappig op een manier die bij het verhaal past, en dat is prettig naast alle ellende.

Alles bij elkaar genomen is Cherry een verrassend boek, maar helaas niet een boek dat blijft boeien. De hoofdpersoon wekt geen sympathie op, het verhaal duurt te lang, vooral in het middenstuk zakt de interesse weg, en het eindigt heel abrupt, alsof Nico Walker ineens besloten had dat hij er klaar mee was. Cherry is een verhaal over een antiheld en daar moet je maar net zin in hebben.

Recensie: Cherry – Nico Walker