Recensie: Over wezenloze zielen RECENSIE

Recensie: Over Wezenloze Zielen – Merel de Keyzer

Over Wezenloze Zielen gaat over Sieglinde het meisje met haar als koren en ogen zo groen als lenteblaadjes. Sieglinde woont in een klein dorpje in Flüstern. Ondanks dat ze veel van haar familie houdt is het een zwaar vooruitzicht dat ze de rest van haar leven bij hun moet blijven wonen. Vanwege haar onvruchtbaarheid is ze niet geschikt voor het huwelijk en dat terwijl ze sterke gevoelens heeft voor haar jeugdvriend. Maar dan wordt zij uitgekozen om als dienstmeisje te gaan werken in het oude en duistere kasteel waar de mysterieuze graaf van Nedelburg woont. En over deze graaf doen de verschrikkelijkste verhalen de ronde. Maar Sieglinde en de graaf zijn verweven door het lot en kunnen niet aan elkaar ontsnappen.

Over Wezenloze Zielen is een young adult sprookje die met zijn 200 bladzijdes zo uitgelezen is. Het boek is genomineerd voor de jonge jury debuutprijs en dat is natuurlijk een grote aanprijzing. Helaas maakt het boek het niet helemaal waar. Ik heb erg zitten twijfelen over de beoordeling van dit boek. Er zijn veel positieve punten maar ook zeker wat negatieve punten. Laten we dus maar beginnen met de positieve. Over Wezenloze Zielen is goed geschreven door Merel de Keyzer. Het is verfrissend om weer eens een young adult sprookje oorspronkelijk geschreven in het Nederlands te lezen. Merel de Keyzer was pas 17 jaar toen ze Over Wezenloze Zielen schreef en opstuurde. En een tiener als uitgegeven auteur is ontzettend bewonderenswaardig. 

Het boek is goed geschreven en leest makkelijk weg vanwege de makkelijke bewoordingen en de korte hoofdstukken. Het boek leest niet zoals de meeste YA boeken maar leest eerder als een sprookje. Het boek is redelijk kort en bondig en daarom wordt er niet erg diep ingegaan op veel aspecten. Hierdoor mis je karakterontwikkeling. Vooral de emoties van de karakters zijn kortaf te noemen. Er gebeuren veel gruwelijke dingen en heftige onthullingen maar het karakter Sieglinde lijkt alles zeer gemakkelijk te accepteren, dit maakt het wat ongeloofwaardig. Hier kan je toch zien dat Merel de Keyzer wat levenservaring mist om een diepgaand karakter neer te zetten. Sieglinde is wel een zeer interessant karakter. Ze vloekt en tiert erop los en ondanks dat ze bang is gedraagt ze zich heel stoer. Dit maakt haar een heldin zoals er niet veel zijn. Het is ook fijn om eens een duidelijke slechterik te zien en niet altijd een YA met een moeilijk liefdesverhaal. Wat ik wel heftig vond was hoe vaak het onderwerp van verkrachting en aanranding naar boven komt. Naar mijn smaak is dit echt te veel voor een boek voor kinderen. Het sprookjes aspect is wel heel goed aanwezig en dat maakt dat je het boek nieuwsgierig steeds verder wil lezen.

Mijn conclusie is dat het een goed geschreven boek met een hele interessante verhaallijn is. Maar toch stelt het boek ook teleur. Je zou er namelijk meer van willen. Meer diepgang, meer van bepaalde karakters, meer uitleg, meer van de wereld en het einde geeft je toch een gevoel van ontevredenheid en onvolledigheid.

Recensie: Over Wezenloze Zielen – Merel de Keyzer