Recensie: Borne RECENSIE

Recensie: Borne – Jeff Vandermeer

In Borne volgen we de vrouw Rachel die leeft in een post-apocalyptische wereld nadat er experimenten van De Company mis zijn gegaan. De stad waarin ze leeft wordt geteisterd door een enorme vliegende beer. Wanneer Rachel op zoek is naar voorraden in de stad en ze probeert om in de vacht van Borne voorraden te vinden, stuit ze op een wezentje. Wat het is weet ze niet maar ze neemt het mee naar huis en noemt het Borne. Wat Rachel dan nog niet weet is dat Borne haar hele leven zal veranderen.

Borne is een bijzonder boek dat eigenlijk niet per se onder één genre geschaard kan worden, het is een roman, literair en sci-fi boek in één. Wat meteen opvalt aan Borne is de schrijfstijl. Deze stijl moet je echt liggen, anders is het voornamelijk in het begin een kluif om door het boek heen te komen. Jeff Vandermeer schrijft namelijk erg langzaam en erg uitgebreid. Alles wordt uitbundig door hem beschreven, van de rivieren tot aan de Balkonrots waar Rachel woont. Dit heeft een groot voordeel, maar het heeft zeker ook nadelen. Doordat alles zo rustig en in details wordt besproken krijgen de personages wel echt vat op je als lezer. Je leert ze goed kennen en naarmate het einde vordert merk je toch wel dat je de personages in je hart hebt gesloten. Een groot nadeel is dat je gedachten tijdens het lezen soms afdwalen omdat de auteur af en toe de neiging heeft om te veel onbelangrijke details in het boek te stoppen. Dit maakt het verhaal onnodig langdradig. En dat is zonde, want met 50 pagina’s minder had dit verhaal ook verteld kunnen worden.

Naast het feit dat Jeff Vandermeer erg in details treedt is zijn manier van schrijven ook op een andere manier bijzonder. Af en toe spreekt hij de lezer direct aan en soms lijkt het alsof we ook met een alwetende verteller te maken hebben. Rachel maakt af en toe een opmerking waaruit blijkt dat zij al weet hoe het verhaal verder gaat. Op deze manier word je als lezer zeker geprikkeld om door te lezen, want ook jij wilt weten hoe het verder gaat.

Het karakter Borne is erg bijzonder. Als lezer leer je nooit precies kennen wat het wezen is, maar in feite doet dat er ook niet toe. Jeff Vandermeer weet Borne goed te omschrijven en als lezer heb je een goed beeld van hem, ondanks dat hij anders is dan alles wat we kennen. Langzaamaan groeit Borne en ontwikkelt hij zich. Dit is erg mooi om te lezen. Wat de auteur ook bijzonder weet te maken is de manier waarop Borne nieuwe woorden leert. Dit wordt uitgebreid beschreven. Als hij bijvoorbeeld het woord ‘walgelijk’ leert dan spreekt hij het woord eerst op allerlei verschillende manieren uit om het eigen te maken, maar vervolgens wil hij ook de diepste betekenis van het woord leren. Jeff Vandermeer weet op een hele bijzondere manier de nieuwe woorden aan Borne te beschrijven, zodat jij als lezer ook weer op een nieuwe manier naar deze woorden, die ons zo gewoon zijn, aan gaat kijken.

Met name in het begin van Borne vraag je je af waar het verhaal naartoe gaat. Er is niet een duidelijk plot of een spanningsboog. Alhoewel de spanningsboog ook in de rest van het boek afwezig is, wordt de plot wel steeds meer gevormd. Langzaamaan krijg je als lezer meer grip op het verhaal en vanaf ongeveer de helft van het boek begin je een idee te krijgen waar de auteur heen wil met het boek.

Borne is een bijzonder boek. Het is eigenlijk niet met een ander boek of genre te vergelijken. Sommige lezers zullen ervan houden, anderen zullen dit boek liever links laten liggen. Dit komt met name door de soms erg langdradige schrijfstijl en het onduidelijke plot. Maar als je eenmaal doorzet word je wel beloond met een bijzonder verhaal. 

Recensie: Borne – Jeff Vandermeer