Recensie: Dikke Vik en Vieze Lies lachen om liefde RECENSIE

Recensie: Dikke Vik en Vieze Lies lachen om liefde – Sunna Borghuis

Het is bijna Valentijnsdag en Vik en Lies vinden al die poespas rondom de dag van de liefde maar onzin. Überhaupt verliefd zijn, dat is echt niets voor hen. Maar als Vik steeds vaker dingen gaat doen met het mooiste meisje uit de klas, Merel, wordt Lies toch wel wat jaloers. Dit wil ze niet laten merken, dus Lies doet alsof het haar allemaal niets kan schelen. Ze heeft trouwens ook wel wat anders aan haar hoofd. De kermis is in het dorp  en Lies wil uitzoeken of haar vader, die volgens haar moeder op een kermis werkt, daar te vinden is. Maar hoe vind je iemand die je nog nooit hebt gezien?

Dikke Vik en Vieze Lies Lachen om liefde is het derde deel uit de serie rondom de hoofdpersonen Dikke Vik en Vieze Lies. Deel drie is overigens prima zelfstandig te lezen. Dikke Vik wordt zo genoemd, omdat hij nogal dik is en Lies wordt door klasgenootjes voor ‘Vieze Lies’ uitgemaakt. In Dikke Vik en Vieze Lies lachen om liefde wordt het verhaal verteld vanuit Lies. Zij is de ik-figuur in dit verhaal. Dit maakt dat het voor de lezer gemakkelijk is zich te identificeren met Lies. Ook Vik wordt duidelijk neergezet, zodat de kinderen een goed beeld hebben van beide hoofdpersonen.

Sunna Borghuis heeft het verhaal in een vlotte stijl geschreven. Ze heeft gebruikgemaakt van levendige dialogen, die voor de doelgroep herkenbaar zijn. Dit maakt dat het boek gemakkelijk leest. Borghuis heeft de hoofdstukken kort gehouden, dit maakt het boek ook zeker geschikt voor de wat minder goede lezer.

“Ik ben niet vies,” had ik gezegd.

Maar mijn moeder luisterde niet.

“Hello Kitty hoeft toch ook nooit in bad?” vroeg ik.

“Een kat likt zichzelf schoon,” zei mijn moeder toen.

“Dat kan ik ook,” zei ik en ik deed voor hoe het moest."

Dikke Vik en Vieze Lies lachen om liefde kent in totaal 18 genummerde hoofdstukken, voorzien van een subtitel. Grappig detail is dat beide o’s in het woord ‘hoofdstuk’ steeds een gezichtje, een smiley zijn. De getekende gezichtsuitdrukking past bij de sfeer van het hoofdstuk.

De illustraties in het boek zijn in kleur. Ze hebben een eigen stijl, die goed past bij het verhaal. De illustraties zijn een beetje ‘cartoonachtig’, lekker speels en los. En door de manier waarop de schrijfster Vik en Lies heeft geïntroduceerd kloppen de beelden helemaal bij de tekst. De illustraties zijn rijkelijk verdeeld over de hoofdstukken.

Leuk, luchtig leesboek voor kinderen vanaf 8 jaar. Ook geschikt voor kinderen die wat minder geoefend zijn in het lezen.

Recensie: Dikke Vik en Vieze Lies lachen om liefde – Sunna Borghuis