Recensie: Heida RECENSIE

Recensie: Heida - Steinunn Sigurdardóttir

In deze roman van Steinunn Sigurdardóttir maken we kennis met Heida, een sterke vrouw die een afgelegen boerderij runt aan de voet van de IJslandse Highlands. Als buurvrouw heeft ze er Katla, IJslands beruchtste vulkaan. Van een timide, onzeker meisje groeit ze uit tot een zelfstandige vrouw die het in haar eentje opneemt tegen een energiebedrijf dat haar streek en haar schapen bedreigt.

Heida schept een mooi en realistisch beeld over het leven op een boerderij. In die mate dat het zelfs een handleiding kan zijn over hoe je een schapenboerderij moet runnen. Er worden hele passages gewijd aan de praktische kant van het boerenleven, zoals het rijden met en onderhouden van een tractor, het tellen van de lammeren, enzovoort. De liefde voor de IJslandse natuur komt duidelijk naar voor in het boek. Zo gaat het hoofdpersonage Heida in de politiek om ervoor te zorgen dat deze natuur ongerept kan blijven en niet ten koste gaat van de bouw van een krachtcentrale.

Het verhaal wordt verteld over de vier seizoenen heen. Omdat het vanuit het perspectief van het hoofdpersonage wordt verteld, komt het vaak over als een dagboek. Ondanks deze opdeling in seizoenen is er weinig structuur in het verhaal. De auteur springt regelmatig van de hak op de tak wat het moeilijk maakt om het verhaal te volgen.

Daarnaast is het als niet-IJslandse lezer moeilijk om alle IJslandse benamingen te lezen. Je kan je weliswaar een voorstelling maken van de prachtige natuur, het eenzame bestaan van de schapenboerin, de kleine gemeenschap op het platteland, maar de gevoelens die hiermee gepaard gaan, komen onvoldoende aan de bovengrond. Hoewel dit in de korte inhoud op de achterflap van Heida wordt aangehaald, wordt het feit dat ze een modellencarrière in New York links liet liggen slechts licht aangetikt in het boek zelf. Ook het bewuste vrijgezellenbestaan en haar kinderloosheid worden enkel benoemd zonder verder in te gaan op de emoties die de schapenboerin hierbij ervaart.

Heida is een ode aan de IJslandse natuur. Je kan alleen maar bewondering hebben voor het gevoel van respect en de moeite die de inwoners doen om de natuur zo te behouden. Maar doordat het verhaal weinig structuur heeft en gevoelens amper aan bod komen, is deze roman voor mij slechts 2 hartjes waard.

Recensie: Heida - Steinunn Sigurdardóttir