Recensie: Aartsrivaal RECENSIE

Recensie: Aartsrivaal – Marissa Meyer

Aartsrivaal is het vervolg op Alter Ego van Marissa Meyer. Aan het einde van Alter Ego werd onthuld dat Ace Anarchy nog leefde. In dit vervolg wordt het voor Nova steeds lastiger om haar geheime identiteit schuil te houden, helemaal nu haar gevoelens voor Adrian steeds meer toenemen. Wanneer de Raad van de Rebellen een nieuw wapen tegen de Anarchisten presenteert, genaamd Agent N, is Nova vastbeslotener dan ooit dat haar missie moet slagen.

Aartsrivaal heeft als grote voordeel dat het een vervolg is op het eerste deel. Hierdoor zijn de karakters al bekend bij de lezer en is de wereld al helemaal opgebouwd. Dit heeft als grote pluspunt dat het boek geen intro van de karakters nodig heeft en het verhaal meteen spectaculair kan beginnen – en dat doet het dan ook. Als lezer word je vanaf de allereerste pagina meteen het verhaal ingetrokken en het laat je vervolgens ook niet meer los. Wat Marissa Meyer daarnaast erg fijn doet is af en toe kort een gebeurtenis uit boek één benoemen en toelichten. Dit doet ze kort en krachtig. Dit is erg fijn, want sommige gebeurtenissen was ook ik weer vergeten. Hierdoor hoef je niet terug te zoeken in het eerste boek hoe het ook alweer zat.

Marissa Meyer heeft voor deze serie een goede keuze gemaakt door het verhaal vanuit twee perspectieven te vertellen, namelijk die van Nova en die van Adrian. Het voordeel hiervan is dat beide karakters volledig uitgediept worden en je de beweegredenen van allebei snapt. Het bijzondere hieraan is dan ook dat je als lezer eigenlijk ook geen keuze kan maken welke partij beter is: de Anarchisten of de Rebellen. De schurken of de helden? Beide partijen hebben namelijk hun plus- en minpunten. Helemaal na de introductie van Agent N, een wapen dat ervoor kan zorgen dat een begaafde zijn superkrachten verliest, begin je te twijfelen aan de goedheid van de Rebellen. Zorgt dit wapen niet voor een extreme machtspositie en gaat dit wapen niet misbruikt worden? Deze bijzondere vraagstukken zorgen ervoor dat het boek diepgang krijgt en dat de karakters en de verschillende kanten absoluut niet zwart-wit zijn. Het is allemaal één groot grijs gebied.

Marissa Meyer is natuurlijk bekend geworden door haar Lunar Chronicles-serie. Ze heeft dus al bewezen dat ze kan schrijven. In dit boek bewijst ze nogmaals hoe goed ze karakters kan neerzetten. Niet alleen Nova en Adrian zijn geweldig geschreven, maar ook de andere leden uit het team zijn geweldig. Met name Oscar en Ruby zullen vele lezers al snel in hun harten sluiten. Waar je in het eerste deel nog veel bezig was met alle verschillende namen (elk karakter heeft een eigen naam en een superhelden naam), ken je in dit boek alle karakters al en is het al een stuk minder ingewikkeld.

Het verhaal in Aartsrivaal is eigenlijk een stuk spannender dan die van Alter Ego. Waar Alter Ego nog een opbouw was, is dit boek overduidelijk het middelste deel van een serie. Met name het feit dat zowel Nova als Adrian hun andere identiteit geheim moeten houden zorgt voor veel spanning in het verhaal. Dat in combinatie met de Agent N verhaallijn en de romantiek die door het verhaal heen geweven is maakt van Aartsrivaal een fantastisch boek. Wel moet er bij gezegd worden dat het verhaal op sommige punten ietwat langdradig werd. Marissa Meyer heeft soms een iets te beschrijvende vertelstijl. Dit is op zich zeker geen negatief punt omdat de wereld hier alleen nog maar meer door wordt opgebouwd, maar af en toe haalde het wel de vaart uit het verhaal.

Aartsrivaal is een geweldige opvolger van Alter Ego en in mijn ogen beter dan zijn voorganger. Met name de laatste 100 pagina’s vlieg je doorheen! Het eind doet je snakken naar het vervolg die aan het eind van het jaar uitkomt. Ik kan niet wachten om het laatste deel Supernova te kunnen gaan lezen!

Recensie: Aartsrivaal – Marissa Meyer