Recensie: De fragmenten RECENSIE

Recensie: De fragmenten – Maarten Goethals

De fragmenten gaat over gezag in een crisis, iets wat in onze huidige maatschappij steeds belangrijker wordt. De koningin van het land is overleden en het land is in rouw. De vrouw was lang weduwe geweest en had dus geen kinderen. De wet zegt dat de koningin een opvolger moet aanwijzen, maar dit is niet gebeurd. Het hoofdpersonage is een journalist die op vakantie is. Hij beschrijft de zeven dagen na deze verschrikkelijke gebeurtenis. In dagboekstijl vertelt hij de invloed van het wegvallen van een eeuwenoud instituut, wat gewend is aan leiding. Hoe zal het land verder moeten gaan?

Elk hoofdstuk beschrijft één dag, en elk hoofdstuk begint met een tekening. Naarmate het boek vordert worden de details uit de foto steeds onduidelijker. Dit heeft te maken met het feit dat in de zeven dagen het land steeds minder van de koningin lijkt te weten. Het land gaat verder met leven en de koningin is verleden tijd. Naast het feit dat de tekening vervaagt, lijkt de inhoud van het verhaal ook steeds minder te worden.

De fragmenten is het best te beschrijven als neutraal, of zelfs nietszeggend. Soms lijken de zinnen onsamenhangend, iets wat literair moet lijken. Het zijn vooral bijeengeraapte ideeën, die geen hout lijken te snijden. Schrijver Maarten Goethals lijkt in het verhaal niet ergens naar toe te werken. De onsamenhangendheid van de zinnen en onderwerpen haalt de snelheid uit het verhaal. Voor elk idee of stelling staat een streepje, dat is nogal overbodig aangezien het voor de lezer wel duidelijk is dat het niets met elkaar te maken heeft. Het kan zijn dat schrijver Goethals wil laten zien hoe verwarrend de gedachten van iemand kunnen zijn, alleen op deze manier is het voor de lezer alleen maar storend.

Daarnaast komt het onderwerp seks en erotiek veel voor in het boek, zonder dat het daadwerkelijk iets toe lijkt te voegen. Vrouwen worden beschreven als een object, iets wat nogal ouderwets lijkt voor deze tijd.  Tijdens het lezen van De fragmenten vraagt de lezer zich constant af wat de schrijver precies wil. Met welk doel is het boek geschreven? Het is totaal onduidelijk wat de boodschap van het verhaal is. Het lijkt bijeengeraapt van literaire elementen, lust en filosofische uitspraken. Er wordt van alles in het boek gegooid, maar het eindigt nergens.

De fragmenten is een roman die teveel kanten op wil, maar uiteindelijk geen weg beloopt. Er zijn veel interessante filosofische uitspraken, maar de lezer zal daar door het web van onderwerpen geen aandacht aan besteden.

Recensie: De fragmenten – Maarten Goethals