Recensie: De vergeten kamer RECENSIE

Recensie: De vergeten kamer – Ann Mah

In De vergeten kamer volgen we Kate, een jonge Amerikaanse vrouw die studeert voor de prestigieuze 'Masters of Wine' examen. Wanneer ze voor haar examen meer tijd krijgt, adviseert haar mentor haar om nog wat praktijkexamen op te doen. Precies in de tijd dat de druivenoogst binnen wordt gehaald. Ze heeft familie wonen in de streek waar ze het meest moeite mee heeft op de test; de Bourgogne. Halfhartig laat Kate zich overhalen en reist naar Frankrijk om een paar weken bij haar voormalige studiegenootje Heather en haar familie te logeren en te werken. Tijdens haar verblijf begint ze met de rottige klus van het opruimen van de kelder, iets wat lijkt dat niemand in een eeuwigheid heeft gedaan. Dan stuiten ze op een doorgang naar een schuilplaats uit de Tweede Wereldoorlog en een grote verzameling oude, zeldzame wijnen. Geïntrigeerd begint ze aan een speurtocht in het verleden, maar ze heeft op jonge leeftijd geleerd dat het verleden niet iets is waar haar familie graag over praat. Samen met Heather gaat ze toch op onderzoek uit, de verzetsposters in de schuilkelder vertellen één verhaal, en de krantenknipsels in het dorpsarchief een ander. Was haar familie actief in het verzet of hebben ze andere dingen gedaan om te overleven in de oorlog? En zou dit samenhangen met de doofpot waarin de familiegeschiedenis wordt gestopt?

De Vergeten Kamer wordt in eerste instantie vanuit het perspectief van Kate vertelt. Later, wanneer ze de ontdekking van de vergeten kamer doet komt er een tweede perspectief bij. Vanaf hier volgen we ook het verhaal van Hélène, een meisje met een dagboek ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Relatief vroeg wordt het al duidelijk dat Kate onderzoek doet naar Hélène, maar hoe de twee verhaallijnen samen komen en wat voor impact dit heeft op de familie wordt mooi verspreidt over het boek. Echter omdat Hélène al snel laat weten wat het werkelijke verhaal van de familie is, maar Kate het dagboek én de waarheid pas op het laatst van het verhaal vindt, frustreert het tempo soms waarin het verhaal uit de doeken wordt gedaan.

Doordat zowel het heden als het verleden om en om worden verteld, wordt het plot mooi uitgespreid over het boek. Ondanks dat het tempo wat traag aanvoelt wordt er wel voldoende aandacht besteed aan de basis van het boek; de vergeten kamer en het verhaal daarachter. De gebeurtenissen die het plot ondersteunen, bijvoorbeeld de reden waarom de kelder überhaupt wordt opgeruimd, krijgen relatief weinig aandacht en er wordt zo overeen gewalst. Dit geeft in sommige gevallen een onaf gevoel en zorgt ervoor dat de acties die daarop volgen niet helemaal in één lijn liggen met hoe het karakter geschetst is. Het is niet altijd even logisch.

Ook is de romance die in het verhaal uit de doeken wordt gedaan discutabel. Het is een toevoeging op de spanning en het houdt de lezer op het puntje van de stoel. Het is een cliché, het is te verwachten dat er een liefdesverhouding in zit, maar welk romantisch verhaal is dat niet? Hoewel er toch een kleine plottwist in zit die op een goede manier verbaast. Desalniettemin was het niet van toegevoegde waarde en deed de rode draad van het verhaal wat slapper af dan had gemoeten, zonder de romantiek is het verhaal al interessant genoeg.

Ondanks dat is het een intrigerend en mooi verhaal om te lezen. Het is tegenwoordig moeilijk voor te stellen hoe het is om in een tijd van oorlog te leven en wat voor keuzes en opofferingen er gemaakt moesten worden. Doordat het verhaal van Hélène in dagboekvorm is neergezet zijn haar stem en emoties goed te horen. De invalshoek van de nabestaande en de impact die de geschiedenis nog op hun leven heeft is interessant en op een goede manier neergezet. In combinatie met de mooie wijngeschiedenis van Frankrijk maakt Ann Mah het een samenhangend en toch een amusant geheel.

Recensie: De vergeten kamer – Ann Mah