Recensie: Een stap vooruit, een stap terug RECENSIE

Recensie: Een stap vooruit, een stap terug - Christian Donlan

Niet lang nadat zijn dochtertje geboren is, overkomt Christian Donlan iets vreemds. Hij grijpt opeens naast lichtknoppen en deurklinken, heeft tintelende vingers en tenen en voelt elektrische schokken door zijn lichaam trekken. Het blijken de vroege symptomen van multiple sclerose te zijn. Terwijl de wereld van zijn dochter steeds groter wordt, wordt de wereld van Christian juist steeds kleiner. Christian neemt de lezer mee in een wereld die zich afspeelt in ziekenhuizen, zijn thuis en zijn verleden, met hier en daar een gezellig uitstapje met het openbaar vervoer, waar dochter Leon zo weg van is. 
Al met al schrijft Christian over hoe hij nieuwe inzichten en nieuwe kansen krijgt, maar ook hoe hij telkens weer een stapje terug moet doen. 

Als je Donlans naam achterlaat in een zoekmachine op internet, dan rolt er één boek uit die machine. Het is het boek Een stap vooruit, een stap terug. Toch is exact hetzelfde boek op het internet te vinden onder de naam ‘Een vreemd soort stilte’. Uitgeverij HarperCollins verklaart: “Het boek zou vorig jaar uitgegeven worden onder de titel ‘Een vreemd soort stilte’ met een omslag met een zee en een jongetje in een bootje. We hebben besloten het boek uit te stellen, deze een nieuwe titel te geven (namelijk: ‘Een stap vooruit, een stap terug’) en hem een nieuwe omslag te geven.” Kortom: het vinden van ‘Een vreemd soort stilte’ op het internet is eigenlijk het vinden van de conceptversie van het eindresultaat. De lezer mag blij zijn met de uiteindelijke titel. Een stap vooruit, een stap terug doet denken aan een dansje (met vader Christian en dochter Leon?) én geeft weer hoe hobbelig de levensweg wordt met MS. ‘Een vreemd soort stilte’, daarentegen, had absoluut niet bij de inhoud van het boek gepast.

Een stap vooruit, een stap terug bevat negen hoofdstukken. Alle hoofdstukken hebben een bijpassende titel. Ieder hoofdstuk heeft aan het einde een aantal bladzijdes dat vooral gericht is op de neurologie. Het grootste deel van ieder hoofdstuk gaat over het leven van Donlan. Doordat ieder hoofdstuk twee delen heeft, krijg je als lezer een prima inzicht in het theoretische gedeelte van MS, maar ook van MS vanuit het perspectief van de patiënt. Donlan schrijft rustig en neemt de tijd om de informatie over te brengen aan de lezer. Ook in het informatieve gedeelte is de inhoud behapbaar voor de lezer. Donlan is eerlijk en open over zijn ervaringen, gedachten en gevoelens over (leven met) MS. Donlan romantiseert zijn verhaal niet; alle hoogtepunten en dieptepunten in zijn leven komen aan bod. Helaas wordt hierdoor het tempo van Een stap vooruit, een stap terug omlaag gebracht en voelt de lezer weinig druk om snel verder te lezen.

Donlan is journalist en schrijft over videogames, maar geeft met Een stap vooruit, een stap terug zijn eigen, waargebeurde verhaal aan het publiek. Donlan heeft voldoende schrijfervaring om de juiste zinnen te formuleren, waar hij zijn eigen ervaring met de realiteit en feiten combineert – net zoals hij in een recensie zijn eigen mening over een videospel heeft moeten combineren met research. De drie locaties waar Donlans ziekte de grootste rol speelt zijn bij hem thuis, op zijn werk en bij zijn familie. Deze verschillende terreinen staan in een juiste balans en hebben allemaal een eerlijk deel gekregen in Een stap vooruit, een stap terug. Hierdoor is het boek compleet en passen het verhaal, de inhoud en de titel bij elkaar.

Hoewel het tempo een tikkeltje te laag is, leidt Een stap vooruit, en stap terug de lezer dansend door de wereld van multiple sclerose. Donlan laat MS van twee kanten zien, namelijk van de buitenkant en van de binnenkant. Zijn verhaal is goed opgebouwd, eerlijk en in balans.

Recensie: Een stap vooruit, een stap terug - Christian Donlan