Recensie: De leesclub aan het einde van de wereld  RECENSIE

Recensie: De leesclub aan het einde van de wereld – Sophie Green  

Op het uitgestrekte Australische landschap kent men twee seizoenen: maanden met alleen maar droogte of maanden met enkel regen. Het is 1978 en zonder internet of mobieltjes is het lastig om sociale contacten te onderhouden, laat staan om een leesclub te beginnen. Sybil en Rita draaien er hun hand niet voor om en richten de leesclub op. Samen met drie andere vrouwen overbruggen ze de lange afstanden tussen hen in om een keer in de zoveel tijd samen te komen. Boeken worden besproken, maar ook het leven van de vijf dames komt aan bod.

Schrijfster Sophie Green heeft niet lang nodig om je ervan te overtuigen om verder te lezen. Het eerste hoofdstuk maakt je al nieuwsgierig genoeg naar de vrouwen die tot dan toe aan bod komen. Haar vlotte schrijfstijl draagt er daarnaast ook aan bij dat het erg makkelijk is om door het boek heen te komen. Sterker nog: het boek is er eentje dat je in een ruk uitleest.

In De leesclub aan het einde van de wereld komen vijf verschillende verhaallijnen aan bod. Een ander zou hier wellicht een rommeltje van maken, maar Sophie Green weet de vijf verschillende verhalen zonder verwarring te zaaien goed over te brengen op de lezer. Daarnaast lijkt ze keer op keer de verhaallijnen moeiteloos in elkaar over te laten lopen en overlappen ze elkaar ook nog eens. Zo krijg je niet alleen de kijk van de persoon in kwestie op de zaak mee, maar ook die van andere karakters.  

Alle karakters in De leesclub aan het einde van de wereld verschillen van elkaar, maar de verhaallijnen zijn even interessant. Sybil maakt zich zorgen om haar oudste zoon Lachlan die van de aardbodem verdwenen lijkt te zijn. Kate, de schoondochter van Sybil, moet erg wennen aan de eenzaamheid van de Australische outback nadat ze vanuit Engeland emigreerde om met Sybils zoon te trouwen. Daarnaast krijgt ze het ook zwaar voor de kiezen wanneer een zwangerschap niet zo vanzelfsprekend blijkt. De Amerikaanse Della oefent op een boerderij een echt ‘mannenvak’ uit en wordt verliefd op haar collega. Sallyanne is niet meer gelukkig in haar huwelijk met een man die een alcoholist is, maar er met haar kinderen vandoor gaan durft ze niet. En dan heb je nog Rita die voor de Flying Doctors werkt. Het zijn nogal wat personen, met hun eigen verhaallijnen, maar Sophie Green weet er met haar scherpe pen voor te zorgen dat alle verhaallijnen makkelijk weglezen. Ook zorgt ze ervoor dat je alle karakters goed leert kennen en je snapt wat ze doormaken. Bovendien weet ze elk hoofdstuk op zo’n manier af te sluiten, dat je wel verder moet lezen om erachter te komen hoe het verder gaat.

De leesclub aan het einde van de wereld is een boek dat makkelijk wegleest, met vijf verschillende verhaallijnen die moeiteloos in elkaar overlopen en je blijven boeien tot de allerlaatste pagina. 

Recensie: De leesclub aan het einde van de wereld – Sophie Green