Recensie: Steven! RECENSIE

Recensie: Steven – René Huigen

Steven is de hoofdpersoon uit deze bundel van René Huigen. De drie verschillende avonturen over deze held zijn in deze hardcover tot één boek gebundeld. Deze gebonden editie beslaat dan ook een stuk meer bladzijdes dan een gemiddelde bundel. Een dichtbundel, zoals je wilt. Maar meer nog is Steven! een avontuur in de vorm van een epos. Een lang verhalend gedicht, over de held Steven geïnspireerd op de figuur uit het gedicht "Sigarenwinkel' van Pessoa's alter ego Álvaro de Campos.

‘U?! U?!’’ 
Klonk het mysterieus, als de lokroep van
Een uil, welks snavel en tandeloze bel
Het gebroed herinnerd moeten hebben
Aan de aard die het ooit als kwaliteit
Aan de vogels overgeleverd had, terwijl
Het zelf vergeten was te leren vliegen, 
En daarvan de gebreken ondervond.
Niet zozeer inzake ’t overleven, 
Maar meer betreffende ’t zingen: Kunt U?!
Mij vertellen waar wij ons bevinden?!

De manier waarop het verhalende gedicht is opgeschreven is een kunst om te lezen op zich. Niet geschikt voor beginnend poëzie-lezers, want het vraagt wat aandacht om de avontuurlijke dichtvorm te laten zingen in het hoofd en daarmee het verhaal in al zijn volheid te bevatten. Wanneer er eenmaal gewend is aan de manier van schrijven, lijkt Steven wat bijzondere avonturen te beleven, maar het wordt nooit echt helemaal avontuurlijk. Dat kan liggen aan de manier van schrijven, waardoor het avontuur nooit echt binnenkomt. Zelfs wanneer Steven zich in de hel lijkt te begeven wordt dit verhaal niet echt spannend. De manier waarop dit boekje gelezen wordt creëert afstand. Een heldendicht heeft een specifiek publiek met liefhebbers, omdat de schrijfwijze niet voor een ieder is weggelegd. Het is een bijzondere manier van schrijven, die gedurende de bundel vordert wat meer lijkt te bewegen.

In Steven! worden de drie verhalen in epos-vorm over de hoofdpersoon Steven gebundeld tot één boekje. De ontwikkeling van René Huigen in het eposgenre is zodoende goed zichtbaar: de twee latere verhalen lezen wat prettiger dan het eerste. Door de manier van schrijven blijft er echter wat afstand tussen lezer en hoofdpersoon, waardoor dit boek bijzonder is, maar ook een uitdaging om te lezen. 

Recensie: Steven – René Huigen