Recensie: Verpest RECENSIE

Recensie: Verpest - Liestbeth van Kempen

Barbara wordt vanuit een geheimzinnige bron betaald om een workshop te geven aan zeven schijnbaar willekeurige deelnemers. Maar kort na aankomst blijkt iedereen elkaar te kennen en niet als vrienden. Als de opdrachtgever zich plotseling afmeldt en de week vordert verdwijnen meer en meer mensen, opgeslokt door hun verleden. Barbara heeft weinig tijd om de waarheid te achterhalen, want het onbekende loopt op ze in.

Een bloedstollende proloog trekt je meteen in de pagina’s van Verpest, het vervolg van Gevaarlijk Spel, een thriller zoals weinig mensen hem nog kunnen schrijven deze dagen. Van Kempen weet je te pakken op precies de juiste manier. Haar speelse manier van schrijven is verduiveld misleidend. Korte zinnen, makkelijke taal, van Kempen is een meester in het opbouwen van spanning, zonder daarbij haar geloofwaardigheid te verliezen. Je hebt niet het gevoel dat je een politierapport aan het lezen bent, iets waar andere schrijvers zich nog wel eens schuldig aan willen maken. In plaats daarvan neem je plaats in de kring, kijk je rond en ben je één van die mensen die achtervolgd wordt door dat duistere verleden.

Het thema van Verpest is niet heel moeilijk te achterhalen. Pesten is iets waar iedereen mee te maken heeft, het zij aan de kant van de gepeste of pester. Van Kempen geeft aan dat dit voor een groot deel komt vanuit haar eigen ervaring. Niet raar om aan te nemen dat je jezelf hierdoor zo kunt verplaatsen in de personages. Iedereen voelt af, een heel mens, met zijn of haar eigen gebreken, wensen, dromen. Hoge emoties wisselen elkaar af zonder daarbij de karakters zelf nep neer te zetten. Het voelt alsof je zelf van hoog naar laag geslingerd wordt in die achtbaan, tot je bij de allerlaatste val die knoop in je maag eindelijk kwijt raakt. Het einde is in zicht!

Psychologisch schrijnend, maar nooit te ver. Je zult regelmatig merken dat je jezelf opnieuw moet vertellen dat je echt mag ademen tijdens het lezen van Verpest. Het puntje van je stoel is afgesleten en je vingers verzuurt door het vasthouden van dit boek. Maar niemand heeft je zo vast als Liesbeth van Kempen zelf. De ontknoping is als een last die van je schouders valt, je hoeft dit eindelijk niet meer mee te torsen zonder dat je weet wat de last eigenlijk was die je droeg. Het getuigd van een meester om een boek te schrijven dat misschien nog wel beter was dan haar voorganger.

Recensie: Verpest - Liestbeth van Kempen