Recensie: Elandsoog RECENSIE

Recensie: Elandsoog – Esther Quatfass

De nieuwe bewoners - Ivar en Zahra - van het eiland Elandsoog zijn niet gediend van pottenkijkers en dat heeft gevolgen voor Christian. Hij moet daardoor zijn bivakplaats opgeven. Christian geeft zich echter niet zomaar gewonnen. Hij houdt de nieuwe mensen in de gaten, omdat hij vermoedt dat er meer met hen aan de hand is dan in eerste instantie lijkt. Maar of hij daarmee nu een hele slimme keuze heeft gemaakt…

Esther Quatfass is een nieuwe naam in de wereld van de thrillers. Samen met Bonnie Sallans heeft ze een roman getiteld 10 Minuten naar het noorden geschreven. Met Elandsoog schrijft ze zowel haar eerste soloboek als haar eerste thriller. Het is een thrillerdebuut dat wel naar meer smaakt.

Als lezer word je vanaf de eerste pagina’s meegezogen in het verhaal. Je bent benieuwd wat er zich allemaal op het eiland afspeelt, welke rol de verschillende personages gaan hebben en hoe het een en ander zal verlopen. Daardoor zit je meteen lekker in het boek. Knap hoe Quatfass dat meteen voor elkaar krijgt.

De auteur heeft een prettige en vooral erg beeldende schrijfstijl. Ze laat het verhaal zich afspelen in de Zweedse bossen en dat is natuurlijk een prachtig gebied voor een verhaal. Bossen zitten vol mysterie, geheimen, allerlei dieren en planten… een perfecte achtergrond voor een spannende thriller. Doordat de auteur zo beeldend schrijft, zie je de omgeving en de personages helemaal voor je. Dat zorgt ervoor dat het verhaal nog meer tot leven komt en dat je als lezer als het ware extra wordt meegetrokken in het verhaal. Soms krijg je gewoon het gevoel dat je zelf ook in de Zweedse bossen bent. Daar wil je overigens niet op alle momenten van het verhaal zijn, maar het is knap gedaan van de auteur.

De personages uit Elandsoog hadden wel wat meer uitgediept mogen worden. Je komt wel iets over hen te weten, maar de auteur had met name hun beweegredenen voor bepaalde zaken meer mogen uitdiepen. Nu blijven de personen wat vlak, terwijl er waarschijnlijk veel meer over te vertellen was. Toch blijf je als lezer geboeid door de gebeurtenissen die er plaatsvinden. Je bent nieuwsgierig hoe alles in elkaar steekt en naar het waarom erachter. Richting de ontknoping ga je daardoor steeds sneller lezen. Helaas is het einde niet helemaal bevredigend, maar wellicht heeft Quatfass het zo geschreven met een volgend deel in haar achterhoofd. Daar laat ze in ieder geval wel de ruimte voor open.

Recensie: Elandsoog – Esther Quatfass