Recensie: Vrouwvolk RECENSIE

Recensie: Vrouwvolk – Marianne Pfeffer Gjengedal en Klaudia Iga Pérès

In Vrouwvolk hebben Marianne Pfeffer Gjengedal en Klaudia Iga Pérès verschillende legendarische vrouwen geportretteerd. De twee schrijfsters doken in het leven van deze vrouwen en portretteerden hun leven. Ze verdiepten zich in hun eten en gewoontes en proberen in Vrouwvolk de dagelijkse levens van deze ‘fameuze’ vrouwen (zoals zij ze zelf noemen) te reconstrueren en hun — vermoedelijke — dagelijkse kost te koken.

Een uniek boek, maar je moet hier wel van houden. De combinatie van kunst en koken is nog wat vreemd en artistiek. Je vindt in Vrouwvolk een mengelmoes van bijzondere gerechten, korte portretten en indrukwekkend beeldmateriaal. Een zwaar, maar imposant exemplaar.

Pfeffer Gjengedal en Klaudia Iga Pérès hebben zelf een achtergrond in kunst en fotografie. En dat is merkbaar: de achtergrondinformatie is kort van stof, maar wel met een uitgebreide research. Niet de  standaard weetjes/feitjes die je al vele malen over deze bekende vrouwen hebt gehoord. De schrijvers wilden eens in de huid van de bekende vrouwen kruipen zoals een Jane Austen of Astrid Lindgren, die net als jij en ik ook een doodnormaal dagelijks leven hebben.

Iedere fameuze vrouw, wordt afgewisseld met een bijbehorend recept. Pfeffer Gjengedal en Klaudia Iga Pérès zijn op basis van het leven van iedere beroemde vrouw aan de slag gegaan met een reconstructie. Zo zijn ze tot een invulling van een recept gekomen die zij mogelijk hebben kunnen eten/drinken. Dit klinkt wat vaag en vergezocht. Want zeker weten dat dit recept werd genuttigd, doe je niet.

Ieder gerecht begint met een korte introductie met de geschiedenis van deze heerlijkheid. Voor zover dit bekend is. Dit voegt zeker iets extra’s toe. Wist je bijvoorbeeld dat Glühwein al bekend is sinds de Romeinse tijd? En aan het eind van de negentiende eeuw werd gedronken tijdens een kroegentocht? Het wisselt of er een feitje als deze bij een gerecht staat. Soms is de uitleg erg summier, maar het kan ook weer erg uitgebreid zijn. Hierdoor zijn de teksten in zijn geheel wat rommelig.

De inhoud van Vrouwvolk is prachtig vormgegeven met hoge kwaliteit afbeeldingen die er uitspringen als een soort foto’s. De zwarte achtergrond versterkt de artistieke sfeer.

Allereerst maakte ik een cocktail: de French 75. Het drankje bestaat uit citroensap, gin en prosecco. En is een erg lekker (wel sterke) zure cocktail. Gemakkelijk om te maken, net als de meeste gerechten in Vrouwvolk. De cocktail is tijdens de Eerste Wereldoorlog ontstaan in een bar in Parijs en werd vermoedelijk gedronken door Oda Krohg. Erg uniek is dat je een drankje drinkt waarvan je zeker weet dat deze tijdens de oorlog werd gedronken, dat maakt dit recept nog wat specialer.

Daarna maakte ik sandwiches met roomkaas, zalm en verse kruiden. Een klassiek recept, zonder de korsten van het witte brood. Een typisch Brits gerecht, leer je van vrouwvolk. Waar de Britten in de negentiende eeuw van smulden met een heerlijke kop Russische thee. De sandwiches zelf zijn zeker smaakvol, maar niet een smaak die je nog nooit hebt geproefd. Een standaard recept, die zeker ook een groot deel van de inhoud typeert: er staan veel al bekende smaken in Vrouwvolk.

Het doel van Vrouwvolk blijft nog wat onduidelijk en slaat daarmee de plank mis. De gerechten zijn vooral interessant omdat je iets leert over de herkomst. Verwacht niet dat je nieuwe en sensationele andere recepten en smaken ontdekt. Gelukkig maakt de vormgeving en het fantastische fotowerk dit meer dan goed. De recepten zijn smaakvol en aantrekkelijk. Kortom, een mooi salontafelexemplaar met een ietwat rommelige inhoud.

Recensie: Vrouwvolk – Marianne Pfeffer Gjengedal en Klaudia Iga Pérès