Recensie: Wondersmid RECENSIE

Recensie: Wondersmid  – Jessica Townsend

Wondersmid is het tweede deel in de Nevermoor-serie. Het avontuur van Morrigan Crow gaat verder, waar het in deel 1 is gestopt. Morrigan is ontsnapt aan haar dodelijke vloek en ze is toegelaten tot het Wondergenootschap, dat haar veiligheid en vriendschap voor het leven belooft. Maar helaas voor Morrigan komen haar dromen niet uit.

Morrigan is Wondersmid. Helaas hebben Wondersmeden een slechte naam en hierdoor is iedereen bang voor haar. Bijna al haar nieuwe vrienden keren zich tegen haar. Tot overmaat van ramp wordt de magische stad Nevermoor ook nog eens opgeschrikt door mysterieuze verdwijningen. Dan doet Ezra Windbuil, de enige Wondersmid die Morrigan kent en de boosaardigste man die er bestaat, haar een aanbod dat ze bijna niet kan weigeren.

Jessica Townsend weet de lezer in deel 2 weer volledig het verhaal in te zuigen. Alhoewel het wel wat langer duurde dan in deel 1 voordat er daadwerkelijk iets gebeurde. Maar door de vaart waarmee Townsend schrijft, was dit niet storend. Het is aan te raden eerst deel 1 te lezen voordat je aan deel 2 begint. Enige voorkennis is nodig om de dubbele lagen in het verhaal te snappen. Het leuke hiervan is, dat dit de boeken van Nevermoor ook erg geschikt maakt voor volwassenen.

Waar de vergelijking in deel 1 al gemaakt was, gaat die in dit boek verder: het verhaal heeft erg veel raakvlakken met Harry Potter. Soms ligt het er te dik bovenop. Zo is er in Wondersmid een speciale spoorlijn naar de school, met een station dat doet denken aan Perron 9 ¾ uit de boeken over Harry Potter. Ook is het kwaad in Wondersmid vertegenwoordigd, het kwaad waarover eigenlijk niet gesproken mag worden. In Harry Potter was dit Voldemort, in Wondersmid Ezra Windbuil. Gelukkig blijft Wondersmid een verhaal op zich, de vergelijkingen zijn nog net niet storend, maar wel opvallend.

De hoofdpersonen hebben in de Nederlandse versie een weinig fantasievolle vertaling gekregen. Dit is jammer. Zo zijn er juffrouw Vrolijk, Paximus Mazzel en doctor Braamstruik, Mildmans. Townsend heeft de personages in de Nevermoor-boeken heel menselijk neergezet, ondanks de flinke dosis magie in de boeken. Dit zorgt ervoor dat je alle personages, zonder veel moeite, heel levendig voor je ziet en je je ermee kan identificeren. Met haar veel te grote, roze trui, groen geruite legging en gele sneakers zag ze eruit als een doos gesmolten verfkrijtjes – een grote tegenstelling met de in zwart gestoken Unit 919, die eruitzagen alsof ze naar een begrafenis gingen. Haar bos zwarte krullen was met een goudgeel sjaaltje op haar hoofd bijeengebonden als een bloembol.

Jessica Townsend heeft de thema’s vriendschap en ergens bij willen horen, mooi uitgewerkt. Morrigan is ook in deel 2 nog op zoek naar haar identiteit en haar thuis. Ondanks dat ze een warm thuis heeft gevonden in hotel Decaleon, heeft ze nog steeds het gevoel een buitenstaander te zijn. Morrison wil zo graag geaccepteerd worden zoals ze is, maar dat lijkt haar niet gegund. Dat zorgt voor spanningen tussen de vrienden. Door de magie in het boek worden de thema’s niet ‘zwaar’ en Townsend heeft het met haar omschrijvende, duidelijke schrijfstijl de perfecte jus gegeven.

Ook deel 2 staat weer wonderschoon in de boekenkast. Een prachtige rode cover met zilveren letters. Als je de rode omslag eraf haalt, verschijnt er een blauwe stoffen kaft. Bij deel 1 was dit precies andersom; een blauwe omslag en een rode stoffen kaft. Samen met de omvang, deel 2 omvat 403 pagina’s, zorgt het voor een mooie aanblik. Een boek dat je gewoon in je boekenkast wilt hebben…

Wondersmid geeft lezers, groot en klein, een aantal uren magisch leesplezier. Op naar deel 3!

Recensie: Wondersmid  – Jessica Townsend