Recensie: Aquila RECENSIE

Recensie: Aquila – Ursula Poznanski

Als Nika wakker wordt staat ze voor een nare verrassing. Haar sleutel van haar kamer is kwijt, haar telefoon en computer zijn gestolen en ze heeft geen enkele herinnering meer van wat er de aflopen twee dagen is gebeurd. Daarnaast is ook haar paspoort weg en misschien nog wel raarder, haar huisgenoot Jenny is ook nergens te bekennen. Ervaren thrillerschrijfster Ursula Poznanski neemt de lezer mee samen met Nika door de middeleeuwse straatjes van Sienna. Aquila is een mysterie over een monsterlijk verraad vol raadselachtige symbolen en misleiding.

Aquila begint direct spannend. Het is een en al verwarring en mysterie. Op de spiegel staat ‘Laatste kans’ en het enige wat Nika als houvast heeft van de gebeurtenissen is een briefje met onbegrijpelijke zinnen. Het geheugenverlies van Nika zorgt voor de meeste mysterie door het verhaal heen. Aan het begin zorgt dit ervoor dat de lezer per se wil weten aan de hand is, maar naarmate het verhaal vordert begint het te vervelen. De spanning komt alleen nog van het feit dat er niks opgehelderd is, en niet van echt spannende elementen.

De personages in het verhaal zijn heel oppervlakkig, zelfs voor een thrillerverhaal. Het wordt de lezer niet precies duidelijk wie de personages nu écht zijn. Er wordt heel weinig gezegd over hun geschiedenis en ze ontwikkelen niet tijdens het verhaal. Ze hebben niet een uitgesproken karakter, waardoor het voor de lezer moeilijk is om zich te identificeren met een van de hoofdpersonen. Vooral hoofdpersoon Nika is nogal naïef en onvolwassen. Ze zit duidelijk in de problemen, maar ze wil per se zelf op onderzoek uit gaan. Achter elkaar maakt ze rare beslissingen en verstrikt zich steeds meer in het web van haar tegenstander.

Aquila is een prima thriller voor jonge lezers. Er zijn een aantal punten die zeker beter hadden gekund, maar vooral het begin is erg sterk. De spanning zit er vanaf de eerste bladzijde in. Een groot pluspunt is dat het verhaal zich in Italië afspeelt. De omgeving en de mensen worden beschreven, daarnaast worden er soms Italiaanse woordjes gebruikt. De schrijfstijl van Poznanski is erg vloeiend. Ze kan situaties en gebieden beschrijven, waarbij er ruimte overblijft voor de lezer voor zijn eigen fantasie.

Schrijfster Poznanski heeft toch momenten waarbij de lezer op het verkeerde been gezet wordt, ondanks dat de personages vaak voorspellend reageren. Aquila had origineler en meer uitgewerkte mogen zijn, maar het is over het algemeen een leuk boek om te lezen. Daarnaast is het einde niet het meest voorspelbaar, wat een pluspunt is voor het verhaal!

Recensie: Aquila – Ursula Poznanski