Recensie: Laat de kinderen tot mij komen RECENSIE

Recensie: Laat de kinderen tot mij komen – Gunnar Staalesen

Op een ochtend wordt Varg Veum door de politie van zijn bed gelicht, op verdenking van betrokkenheid bij een pedofielennetwerk. Hoewel hij weet dat hij onschuldig is en alle beschuldigingen ontkent, staat hij er niet best voor als er op zijn computer kinderporno wordt aangetroffen en er bovendien beeldmateriaal is gevonden waarin hijzelf in een compromitterende pose te zien is. Wanhopig probeert Veum te bedenken wie hem in de val heeft gelokt. Voor de politie staat zijn schuld echter vast en hij wordt in staat van beschuldiging gesteld. Veum ziet nog maar één optie: ontsnappen uit het politiebureau. Achtervolgd door zowel de politie als een onbekende vijand probeert hij er op eigen houtje achter te komen wie de ware schuldige is.

Laat de kinderen tot mij komen is het twintigste boek in de Varg Veum-serie alweer. Net als zijn voorgaande boek speelt het verhaal zich af in Bergen (ook de woonplaats van Gunnar Staalessen). Dat houdt in dat als je niet bekend bent in Noorwegen, je je lastig kunt verplaatsen in de plekken waar Varg naartoe gaat. Dit geldt voor alle Scandinavische thrillers, die toch een bepaalde typische stijl hebben. Het duistere en grimmige van zo’n typische thriller is ook weer in Laat de kinderen tot mij komen te vinden.

Het unieke aan dit verhaal is dat Varg Veum zelf eens beschuldigd wordt van betrokkenheid bij een pedofielennetwerk, waardoor hij niet direct in een positief daglicht staat. Het is knap dat Gunnar Staalesen na al die jaren toch nog weer een bijzondere twist aan zijn verhalen weet te geven. Wat dit verhaal toch weer bijzonder maakt.

Toch blijft een minpuntje aan deze schrijver dat hij een wat te directe schrijfstijl heeft. Je mist de details in het boek, zoals de omschrijving van de omgeving of de bijvoeglijke naamwoorden die zoveel kunnen uitdrukken. Hij laat je als lezer veel zelf invullen en daar moet je net van houden.

Beetje bij beetje kom je meer te weten wat er nu daadwerkelijk aan de hand is en wie er probeert om Varg in de val te lokken. De ontknoping is dan ook weer – zoals bekend bij de boeken van Staalesen – een ontknoping die je zelf nooit had kunnen bedenken.

Voor mij geen aanrader, het blijft een zoektocht naar de missende details en het onderwerp pedofilie is een veelgebruikt onderwerp. Het grimmige en duistere van Laat de kinderen tot mij komen is weer knap neergezet, toch krijgt het boek drie hartjes omdat het verhaal weinig anders is dan de andere verhalen van Gunnar Staalesen.

Recensie: Laat de kinderen tot mij komen – Gunnar Staalesen