Recensie: De Laatste dans RECENSIE

Recensie: De Laatste dans – Bes Ceyssens

Wat als je je hele leven om maar één ding draait, die om een angstaanjagende reden binnen handbereik ligt. Dit overkomt de 17-jarige Freyde, die eigenlijk maar één ding wil: dansen. Maar dan beginnen de nachtmerries en Freyde beseft steeds meer dat het bereiken van haar droom veel offers vergt.

Freyde heeft maar één droom: later een beroemde danseres worden. Tot haar grote verrassing wordt ze toegelaten op de dansacademie en krijgt ze de kans om haar droom te vervullen. Totdat ze vreemde en angstaanjagende dromen krijgt over een al overleden danseres Rosalind. Helaas blijft het niet alleen bij dromen en op een gegeven moment lijkt de geest van Rosalind steeds meer invloed op Freyde te krijgen. Kan Freyde zichzelf nog redden?

De balletwereld blijft een eigenaardige en competitieve wereld, waar je een dikke huid moet hebben om afwijzingen en gemene mededanseressen te kunnen doorstaan. Dit geldt zeker ook voor hoofdpersoon Freyde in het debuut De laatste dans, die met haar 17 jaar nog maar één kans heeft om toegelaten te worden op een beroemde dansschool. Daarbij krijgt ze ook te maken met de typisch jongvolwassen zaken, zoals de eerste verliefdheid, omgang met vrienden en de relatie met haar ouders. De combinatie van verlegenheid en ambitie hierin maken Freyde tot een toegankelijk personage, maar misschien ook wel een gemakkelijk slachtoffer voor de geest van de gestorven danseres Rosalind. Auteur Bes Ceyssens laat de lezer het tragische verhaal van Rosalind beleven door de ogen van Freyde, wat maakt dat je ergens ook medelijden krijgt met Rosalind. Dit zorgt bij Freyde voor een tweestrijd, aan de ene kant wil ze Rosalind uit haar lichaam, maar aan de andere kant wil ze haar ergens ook wel helpen.

De nachtmerries en de bezetenheid geven De laatste dans een angstaanjagend tintje, wat ervoor zorgt dat het verhaal gemakkelijk leest, en je nieuwsgierig wordt naar het eind. Je leeft mee met Freyde, maar daarnaast ook met Rosalind, waardoor je je bij het lezen af en toe een beetje verscheurd voelt. Doordat je meeleeft, voelt het einde ook een beetje dubbel, want je wilt graag een goed einde voor beide danseressen. Wat wel jammer is, is dat vanaf het begin De laatste dans, erg doet denken aan de film Black Swan. Ook in Black Swan brengt een jonge danseres grote offers om de hoofdrol te kunnen spelen in het zwanenmeer, één van de belangrijkste werken uit het klassieke ballet. En alhoewel de verhalen natuurlijk van elkaar verschillen, weet De laatste dans door een combinatie van horror en ambitie hetzelfde gevoel bij zijn lezers los te maken. Is dit toeval of vormde deze film juist een inspiratiebron voor Bes Ceyssens tot het schrijven van het boek?

De laatste dans is een prettig leesbaar en spannend verhaal, wat bij de lezer verschillende gevoelens op zal roepen. Het boek maakt ook nieuwsgierig naar het volgende werk van deze auteur. Jammer is wel, dat het verhaal qua sfeer en in bepaalde elementen erg doet denken aan de film Black Swan. De vraag is, of hier door de schrijver bewust voor gekozen is.

Recensie: De Laatste dans – Bes Ceyssens