• onze waardering

Recensie: Het zeemonster of de zee RECENSIE

Recensie: Het zeemonster of de zee - Eva Coolen

Een jonge vrouw ligt onder de tafel in het verder lege appartement van haar moeder, ondertussen gebeurt er van alles in de wereld, maar ze weigert er onder vandaan te komen. Dagenlang blijft ze onder de tafel liggen, terwijl haar broer en moeder regelmatig langskomen en een praatje maken met haar of haar wat te eten of drinken komen brengen en ondertussen proberen haar onder de tafel vandaan te krijgen. Ondertussen tikt de tijd gewoon verder en gaat het leven door, een leven waarin verwachting en realiteit niet met elkaar overeenkomen.

Het hoofdpersonage in Het zeemonster of de zee ontwikkelt zich gedurende het verhaal van een verloren-typetje dat niet durft te dromen omdat ze al vroeg geleerd heeft dat dat nergens toe leidt, naar een wat sterkere vrouw, die weet dat ze niet meetelt als ze niet meedoet. 

De ik-figuur in Het zeemonster of de zee is een meisje dat is opgevoed door een alleenstaande moeder die het idee wekt dat ze liever geen kinderen had gehad. De ik-figuur wordt verwaarloosd en gekleineerd en wanneer ze niet onder de tafel vandaan wil komen is dat volgens haar moeder een schreeuw om aandacht. 

Eva Coolen heeft een erg prettige schrijfstijl, de tekst van Het zeemonster of de zee is erg toegankelijk en daardoor gemakkelijk leesbaar. De dialogen in het boek zijn echter niet allemaal even goed of realistisch. Eva Coolen geeft het personage Noah een typerende manier van ‘spreken’ aan het begin van het boek, maar wijkt daar ineens van af naarmate het verhaal vordert; voor de dialoog-tekst van Noah gebruikt ze aan het begin van het boek geregeld het woordje ‘gast’, op pagina 169 verandert dat ineens naar het woordje ‘man’ en later valt het gebruik van typerende woordjes helemaal weg. 

Het zeemonster of de zee wordt verteld vanuit de ik-figuur. Door het gebruik van dit vertelperspectief ga je als lezer al gauw mee in de emoties van de ik-figuur. Je denkt en voelt als het ware met haar mee terwijl je leest. Gedurende de paar dagen dat de ik-figuur onder die tafel ligt, observeert ze de wereld om zich heen en denkt ze terug aan het verleden. Door die terugblikken naar het verleden ga je als lezer steeds meer begrijpen over de ik-figuur van het heden. Die terugblikken zijn verwerkt in het verhaal door middel van flashbacks in de gedachten van de ik-figuur en door middel van dialogen die ze voert met de personen die haar komen opzoeken in het appartement. Die afwisseling voorkomt dat het verhaal langdradig wordt.

Het zeemonster of de zee lijkt een boodschap met zich mee te brengen: durf te dromen. Het boek staat vol met mooie uitspraken en levenslessen, maar bevat ook veel waarheden over het hedendaagse leven. Alleen daarom is het al de moeite waard om het te lezen. 

Het zeemonster of de zee is het debuut van Eva Coolen en voor een debuterende auteur heeft ze waanzinnig goed werk geleverd. Het plot is misschien een beetje onduidelijk, maar het is een enorm vermakelijk boek dat je niet zo gauw aan de kant zult leggen. Het enige puntje waar ik persoonlijk wel flink over struikelde waren sommige dialogen en het overmatige gebruik van het woordje ‘gast’ in de dialogen met Noah, het was een opluchting toen dat uiteindelijk minder werd. 

Recensie: Het zeemonster of de zee - Eva Coolen

Het zeemonster of de zee

  • Auteur:

    Eva Coolen
  • Verschenen:

    2 april 2019
  • Uitgave:

    ISBN 9789044540512
    Uitgever De Geus
    240 pagina's
  • Uitgever:

    De Geus
  • Genre:

    Roman
  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (0 stemmen)
  • Omschrijving:

    "Ik ben hier om mijn moeder te helpen met haar verhuizing naar een klein appartement op de begane grond in het centrum van de stad, waar alles zacht en licht gaat worden. Er is niets ergs gebeurd en er is geen slecht nieuws. Ik ben alleen onder de tafel gaan liggen, en op die ene oude handschoen die ik nog overhad na ben ik niets kwijtgeraakt.'
    Een jonge vrouw gaat onder de tafel liggen in de flat waar ze is opgegroeid en weigert eronder vandaan te komen. Vanaf die plek observeert ze de wereld. Een wereld waarin verwachting en realiteit niet parallel lopen. Een wereld waarin wie niet meedoet, niet meetelt. En waar de tijd nu eenmaal nooit stopt.

Meer info

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • De gebroeders Maxilari - David Pefko

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

Gerelateerde artikelen

  • How to: een geweldige recensie schrijven in 9 heldere stappen

  • Recensie: De zeven zussen

  • Gezocht: recensenten

  • Recensie: Match

  • Gegijzeld - Chinouk Thijssen

Zoek in artikelen