Recensie: Moeders lichaam RECENSIE

Recensie: Moeders lichaam – Joris van Casteren

Wanneer de 91-jarige moeder van Piet van der Molen overlijdt, besluit Piet haar dood op eigen verzoek te verzwijgen. Op die manier kan Piet nog in de woning blijven wonen en de uitkeringen blijven ontvangen. Piet is een werkloze vrijgezel die altijd bij zijn ouders in Oirsbeek is blijven wonen. Tweeënhalf jaar weet niemand dat zijn moeder is overleden, totdat er ineens twee agenten aan zijn voordeur staan. Joris van Casteren besluit naar Piet te gaan en zijn verhaal in detail uit te werken.

Moeders lichaam beschrijft op gedetailleerde wijze het bijzondere verhaal van Piet van der Molen. Er worden twee verhaallijnen door elkaar afgespeeld. In de ene verhaallijn wordt het leven van Piet en zijn opvattingen beschreven. In de andere verhaallijn wordt het verleden van Piet en hoe de omgeving hem ziet, beschreven. Er wordt veel achtergrondinformatie gegeven, zodat de lezer meegenomen wordt in de gedachtegang, situatie en omgeving van Piet. Moeders lichaam bevat echter ook passages met achtergrondinformatie die niet van belang zijn voor het daadwerkelijke verhaal. Dit zorgt ervoor dat er geen vaart in het verhaal zit en de lezer het gevoel heeft steeds af te dwalen van de kern van het verhaal. De lezer wordt hierdoor ook niet echt gegrepen door het boek.

Joris van Casteren heeft Moeders lichaam vooral geschreven vanuit zijn eigen standpunt. Dit is jammer, omdat de lezer daardoor afstand tot Piet voelt. Hierdoor komt het verhaal niet tot leven en wordt de lezer niet direct geboeid. Wel heeft Joris van Casteren de nodige diepgang in het boek gecreëerd. Dit heeft hij gedaan door veel familieleden, buren en vrienden van Piet te interviewen en zo een genuanceerd beeld van Piet en zijn handelen te schetsen. Door de geïnterviewde personen worden veel verschillende meningen over Piet weergegeven. Joris van Casteren zelf geeft daarentegen nooit zijn eigen mening, waardoor de lezer zelf zijn oordeel kan vormen over Piet en zijn handelen.

Hoewel de achterflap in eerste instantie de verwachting opwekt dat het verzwijgen van het overlijden van Piets moeder de boventoon zou voeren, is dit zeker niet het geval. Het is namelijk Piet, zijn levenswijze en zijn kijk op de maatschappij die de boventoon voeren. Waar de lezer in eerste instantie een boek vol sensatie verwacht, wordt in Moeders lichaam vooral het leven van een simpele man geportretteerd. Er kan dan ook niet worden gezegd dat het boek een thriller is, terwijl de lezer dit in eerste instantie wel verwacht.

Moeders lichaam bevat een intrigerend verhaal over een uitzonderlijke laatste wens van een moeder die door haar zoon wordt uitgevoerd. Dit verhaal voert echter niet de boventoon, maar de nadruk ligt op Piets leven. De lezer wordt niet gegrepen door het verhaal en voelt door de schrijfwijze afstand tot Piet. Het vergt dan ook enige toewijding van de lezer om dit verhaal te lezen.

Recensie: Moeders lichaam – Joris van Casteren