Recensie: Knap voor een dik meisje RECENSIE

Recensie: Knap voor een dik meisje – Tatjana Almuli

“Moet je dat wel doen? Je wil toch geen dik meisje worden?” Al vanaf jonge leeftijd is Tatjana mollig. Wat wil je ook anders, als je ouders een (snoep)winkel hebben en je er boven woont? Het is onwijs spannend om ’s nachts stiekem naar beneden te gaan om daar zo stil mogelijk in het donker te snoepen. Het voelt extra fijn als Tatjana een vervelende dag heeft gehad. Maar de daaropvolgende jaren blijft dit stiekeme snoepen een patroon en worden ze uitgebreid tot heuse vreetbuien bij ieder vleugje ellende. Tatjana is ten einde raad als ze de 160 kilo aantikt. Ze doet er alles aan om af te vallen, maar het eten en de natuur zijn sterke tegenstanders.

Twintiger Tatjana Almuli is journaliste en Knap voor een dik meisje is haar debuut. De lezer wordt in een juist tempo meegenomen door Almuli’s  eetleven. Dik zijn, en vooral praten over dik zijn, is een taboe. Maar Almuli prikt hier op een beheerste maar levensechte manier doorheen. De chronologische opbouw is voor de hand liggend, maar de beste keuze. Hier en daar is een subtiele vooruitwijzing te vinden, zoals als Almuli en haar moeder met zijn tweetjes naar Parijs gaan en dat dat de laatste vakantie voor hen zal zijn, maar dat ze dat op dat moment nog niet wisten. De vooruitwijzingen die gegeven werden, werden vaak in het eerstvolgende hoofdstuk al uitgelegd. Desondanks weet Almuli toch de vaart en spanning in Knap voor een dik meisje te houden.

Knap voor een dik meisje is een boek dat je in één ruk voor driekwart deel uitleest. De eerste helft gaat voornamelijk over Almuli van baby tot jongvolwassene. Daarna lees je over haar ervaringen bij Obese en de nasleep ervan. Het is leuk dat Almuli het afvalprogramma Obese ook in het boek heeft opgenomen, omdat de lezer op deze manier een meerdimensionaler beeld van haar krijgt. Bovendien wordt haar levensverhaal herkenbaarder, als de lezer Almuli’s Obese-aflevering heeft gezien; of een andere aflevering van het programma. Daarna leest de lezer de nasleep van Obese en hoe Almuli de draad weer zonder camera’s oppakt. Dit is waar het na een poosje een beetje irritant gaat worden… Knap voor een dik meisje blijft maar over dik worden en dik zijn gaan. Het dik zijn en over dik zijn praten blijft de hoofdpersoon in het boek – helaas ten koste van het beter leren kennen van Almuli als mens - terwijl de lezer naar een eind-goed-al-goed-einde verlangt.

En dat is wat Almuli nou juist duidelijk wil maken. Wat is in Knap voor een dik meisje nou the happy end? Dat Almuli dun is? Dat ze na Obese haar streefgewicht ruimschoots behaalt en vervolgens doorvaart naar een normaal BMI? Almuli’s doel is gelukkig en gezond genoeg zijn en zich lekker in haar vel voelen, met wellicht ook het cadeautje kinderen te mogen krijgen. Maar met Knap voor een dik meisje was het haar doel de taboe iets te verminderen door er zelf voor uit te komen dat ze dik is. n dat heeft ze absoluut kunnen doen!

Almuli’s debuut Knap voor een dik meisje prikt door de taboe heen doordat een dik meisje zelf de touwtjes in handen neemt en praat over haar overgewicht. Ze reflecteert door haar hele levensverhaal en alle ups en down in te zetten. Hoewel dik zijn soms te veel de hoofdpersoon wordt, helaas ten kosten van Almuli zelf als mens, weet ze toch de vaart en spanning erin te houden.

Recensie: Knap voor een dik meisje – Tatjana Almuli