Recensie: Verdwenen woorden RECENSIE

Recensie: Verdwenen woorden – Monique de Heide

Wanneer Joost in Parijs aankomt om een tijdje bij zijn vader te logeren, komt zijn vader hem niet ophalen aan het station. Het liefst wil Joost aannemen dat zijn vader hem door zijn verstrooidheid gewoon vergeten is, maar al snel vindt hij zijn vaders aktetas en ook thuis blijkt zijn vader volledig spoorloos. Joost beseft dat zijn vader niet zomaar verdwenen is, zeker niet nadat hij de ene na de andere aanwijzing vindt, die allemaal verband met elkaar blijken te hebben. Samen met de kleindochter van de buurman, gaat Joost op een zoektocht doorheen Parijs om zijn vader terug te vinden.

Verdwenen woorden is een boek dat erg vlot leest. Het is makkelijk geschreven en bevat veel korte zinnen. Het is niet moeilijk om te begrijpen wat er gebeurt, alles is erg helder en duidelijk. Soms leest het boek echter iets te vlot. Monique De Heide laat soms zoveel na elkaar gebeuren dat het eerder als een opsomming leest, dan als, wat normaal, spanningsopbouw zou moeten zijn.

Ook lijkt alles een beetje te toevallig te gebeuren. Elke keer als Joost een hint of aanwijzing nodig heeft, lijkt het in zijn schoot geworpen te worden. Zo krijgt hij als hij bijvoorbeeld een lange tijd op een sms’je wacht, ineens, wanneer hij toevallig zijn mobieltje aan iemand toont, het desbetreffende bericht binnen. Zo vindt hij erg snel de aktetas van zijn vader, mails die hij nodig heeft om het mysterie te ontrafelen… Het lijkt soms alsof Joost er niet veel moeite voor moet doen om bepaalde informatie te verkrijgen. Toch duurt het gelukkig lang genoeg om alle info te verzamen om het grote geheel te maken.

Parijs is erg goed beschreven voor de mensen die al in de Franse hoofdstad geweest zijn. Er wordt over details gepraat, die ook degelijk accuraat zijn, waarvan je ze kent als je deze stad eens bezocht hebt. Dit heeft Monique de Heide zeker erg leuk in Verdwenen woorden verwerkt. Ook voor diegenen die de stad nog niet bezocht hebben, is het een leuk detail om je beter in het verhaal te wanen. Daarbij kunnen deze Parijsleken wel meer te weten komen over de hoofdstad op Monique’s site verdwenenwoorden.com. Hier kun je zelf de zoektocht verderzetten en gemakkelijk de plaatsen die Joost bezoekt, vinden en bekijken.

Via Verdwenen woorden krijgen we ook op een leuke manier een geschiedenisles mee. We leren over Diderot en zijn ‘Encyclopédie’. Het verhaal is dus grotendeels gebaseerd op historische feiten. Dit gedeelte is ook het grootste pluspunt aan het boek, want het wordt erg begrijpelijk uitgelegd. Een deel van het boek bestaat uit dagboekfragmenten uit het verleden en naarmate je verder leest hoe spannender ze ook worden. Ook omdat deze fragmenten gelijk lopen met wat Joost ondertussen ontdekt. Zo lees je als lezer mee in twee verschillende verhalen, die toch één geheel vormen.

Verdwenen woorden is een gemakkelijke detective gemixt met historische feiten. Het kan een beetje de Nederlandse ‘Dan Brown’ voor 14-jarige genoemd worden. Hoewel het zeker ook een boek is dat gelezen kan worden door een oudere leeftijdsklasse, mist het misschien toch nog wel een beetje diepgang. Personages kunnen nog wat dieper uitgewerkt worden, conversaties zijn soms nogal plat en eentonig en ook de actiebeschrijvingen zijn wat matig. Maar Monique de Heide heeft met Verdwenen woorden wel een tof, luchtig, op historische feiten gebaseerd boek neergezet, dat vooral door jongeren geliefd kan worden!

Recensie: Verdwenen woorden – Monique de Heide