Recensie: De man die zijn baas liet verdwijnen RECENSIE

Recensie: De man die zijn baas liet verdwijnen – Jaap Stroosnier

Wanneer Jack Kempinski aangenomen wordt voor een prestigieus bedrijf, lijkt het leven te gaan zoals hij wilt. Hij verdient goed, mag op belangrijke zakenreizen en is de rechterhand van zijn baas. Twee jaar later wordt hij echter opgelicht door zijn baas zelf. Hier kan Jack niet mee leven en besluit wraak te nemen. Het begint met het verleiden van zijn dochter en het eindigt met het laten verdwijnen van zijn baas.

De titel van het boek De man die zijn baas liet verdwijnen zegt letterlijk waar het verhaal over gaat. Zo begint het boek ook, Jacks gedachten waarin we te weten komen dat hij zijn baas vermoord heeft. Hoe het verhaal eindigt, weten we dus al. Waar het in dit boek vooral om gaat is niet wat er precies gaat gebeuren, maar hoe het gaat gebeuren en wat de oorzaak is. Het is wel een interessant punt om het zo te benaderen, maar op die manier heeft Jaap Stroosnier ook een beetje de spanning uit het verhaal gehaald.

Wat vooral een moeilijk punt is in dit boek, is het sympathiseren met de personages. Vooral het hoofdpersonage Jack is een moeilijk geval. Ondanks dat hij zijn baas vermoord heeft, zouden we eventueel nog medelijden met hem kunnen voelen door de manier waarop hij is opgelicht. We voelen echter totaal geen sympathie voor hem, omdat al van jongs af aan blijkt dat hij toch wel enkele psychopathische karaktertrekjes vertoont. Door de vele achtergrondverhalen die je over Jack krijgt, kom je te weten dat hij erg veel aan seks denkt (…eigenlijk denkt hij aan niets anders), hij kan goed liegen, maar ook goed luisteren en wanneer hij boos is, denkt hij onmiddellijk aan moord en pijn. Ook de andere personages die we in het boek voorgeschoteld krijgen, zijn moeilijk om onszelf mee te identificeren. Zo hebben we Jacks gestoorde broer Tom en de gemene baas Barend. Hierdoor heeft Jaap Stroosnier ons lichtjes verplicht het boek meer als een buitenstaander te lezen, ondanks dat we volledig in de gedachten van Jack zitten. Het is gewoon moeilijk om je in een boek in te leven, als je geen band voelt met de personages.

De acties in De man die zijn baas liet verdwijnen zijn wel erg goed geschreven. Het is altijd heel duidelijk wat er gebeurt. Meestal zijn de dialogen ook erg fijn om te lezen. Enkel de dialogen (of moet ik eerder monologen zeggen) van de baas, zijn soms erg vervelend. Hij kan namelijk blijven doorratelen over zakelijke problemen, soms een volledige pagina lang. Ergens heeft Stroosnier dit waarschijnlijk gedaan omwille van deze reden, de baas vervelend maken. Maar het heeft ook het averechtse effect dat we na een tijd niet meer weten wat we aan het lezen zijn en gewoon onze ogen over de pagina’s laten rollen, zonder door te hebben wat er staat. Dit haalt de lezer wat uit het verhaal en dat is wel erg jammer.

Ook bevat De man die zijn baas liet verdwijnen enorm veel alinea’s. Dit wordt gedaan om duidelijk de verschillende nieuwe acties uit elkaar te halen. Hoewel dit af en toe perfect gedaan kan worden, had het in het algemeen ook wat minder gekund. Nu leest het boek soms in schokjes, terwijl een actie perfect had kunnen doorlopen.

Het verhaal blijft echter wel nog steeds erg interessant. De situatie zou immers iedereen kunnen overkomen, maar je zou er wel anders mee om kunnen gaan. Alle elementen die in het begin van het boek zijn aangehaald, worden er later ook weer in verwerkt. Niets is dus nutteloos. Het blijft alleen jammer dat we ons in De man die zijn baas liet verdwijnen niet helemaal kunnen sympathiseren met de protagonist, maar voor de rest blijft het nog steeds een waardig boek!

Recensie: De man die zijn baas liet verdwijnen – Jaap Stroosnier