Recensie: Façade RECENSIE

Recensie: Façade – Esther Verhoef

In Façade brengt de gescheiden Iris van der Steen zonder haar zoontje de oldtimer van haar moeder naar Portugal. Ze is eindelijk zover dat ze haar kind bij vrienden achterlaat en even tijd voor zichzelf neemt. De vriend van haar moeder heeft de route, inclusief overnachtingsplekken, helemaal voor haar uitgestippeld en ze hoeft alleen maar te rijden en tijdig te tanken. Bij het eerste tankstation in Nederland laat ze een knappe jongeman instappen, zijn eindbestemming ligt toch op haar route … Als dat een verstandige beslissing van Iris was geweest, zou Façade geen psychologische thriller zijn geweest …

In een psychologische thriller gaat het niet zo zeer om de actie, maar om de ontwikkeling van de karakters. De belangrijkste actie in Façade is de aangename roadtrip die Iris naar Portugal maakt. Althans, het zou een aangename trip moeten zijn. Zomerzon, een charmante oude auto, muziek die je terugbrengt naar je jeugd … alle ingrediënten voor de opmaat van een fijne vakantie. Zo loopt het echter niet.

En ondanks het feit dat het niet zo loopt, Esther Verhoef zinspeelt voortdurend op het feit dat er wel eens iets mis zou kunnen gaan (vooral ook met de tweede verhaallijn), wordt Façade nergens echt heel spannend. Misschien komt dat vooral doordat de aanwijzingen er te dik bovenop liggen, je ziet al van ver aankomen in welke valkuil Iris gaat stappen en welk gevaar er dreigt. Er zitten best een paar plottwists in het verhaal, maar die zijn ook weer niet ontzettend verrassend, ook hier blijft het verhaal voorspelbaar.

Die tweede verhaallijn is het tweede perspectief in het boek. Het hoofdverhaal gaat over Iris en wat zij beleeft. Deze hoofdstukken worden afgewisseld met kortere hoofdstukjes die door ‘iemand’ worden verteld en die verklaren hoe het zover is gekomen met deze ‘iemand’. Deze hoofdstukken maken Façade tot een echte psychologische thriller, je krijgt van heel dichtbij een kijkje in iemands brein.

Het boek drukt je wel met de neus op de feiten en zet je aan het denken. Hoe verstandig ben ik? Neem ik zomaar wildvreemde mensen mee? Voorop staat dat je als vrouw alleen moet kunnen reizen, ook in het buitenland. Maar hopelijk zijn de meeste vrouwen anno 2019 in het echte leven toch wel zo verstandig om niet zomaar wildvreemde mannen bij zich de auto te laten stappen. Na Façade zal iedereen zich realiseren dat een paar keer een gesprekje aan de bar in de sportschool voeren geen enkele garantie biedt ...

Verhoef heeft met Façade een boek geschreven dat vlot en prettig leest. Al wordt het nergens heel erg spannend, er zit voldoende spanning om door te willen blijven lezen en te willen weten hoe het afloopt. Voor de liefhebbers van Nederlandse thrillers is Façade aan absolute must read.

Recensie: Façade – Esther Verhoef