Recensie: Sam en de Schaduwridders RECENSIE

Recensie: Sam en de Schaduwridders – Lincoln Peirce

Niek de Groot is de afgelopen jaren een begrip geworden in de kinderboekenwereld. De maffe avonturen die hij samen met zijn vrienden Frank en Teddy beleeft op en rond school zijn hilarisch en spreken enorm aan. Schrijver Lincoln Peirce verkocht al meer dan zestien miljoen boeken en zijn strips verschijnen in meer dan vierhonderd kranten. Met zijn nieuw personage Sam doet Peirce een volgende poging om de (kinder)boekenwereld te veroveren. De eerste titel Sam en de Schaduwridders is alvast een schot in de roos.

Sam is een tienjarige minstreel die ervan droomt om ridder te worden. Samen met de klungelige oom Berend trekken ze door het land. Als ze overvallen worden in de buurt van Berends geboorteland Idyllië, besluiten ze daar hun heil te zoeken. Helaas gaat het land gebukt onder de tirannie van koning Brutus. Als oom Berend wordt ontvoerd door de koning, schiet Sam in actie. Samen met een aantal nieuwe vrienden - weeskinderen die niet welkom zijn in de stad -  en een gepensioneerde tovenaar, gaan ze op pad om oom Berend te bevrijden en het land te redden van de wreedaardige koning.

Lincoln Peirce werkt opnieuw in zijn gekende stijl waarin hij humor nauw verbindt met aanstekelijke tekeningen en gevatte teksten. Nieuw zijn de bijkomende weetjes. Het verhaal speelt zich af in de middeleeuwen en de jonge lezer leert ook iets bij over deze woelige en interessante periode. Sam en de Schaduwridders combineert verschillende genres. Het is een avonturenroman met knipogen naar Robin Hood en Koning Arthur, een typische graphic novel voor kinderen die sterk refereert aan Dagboek van een muts of Het leven van een loser, maar ook een moraliserend verhaal over vriendschap en samenwerking. Uiteraard is er de klassieke zwart-witkaraktertekening, maar alle personages zijn herkenbaar voor jonge lezers. Toch breekt de auteur met het klassieke kinderboek en pleit hij in zijn verhaal voor het doorbreken van het klassieke rollenpatroon. Peirce speelt ook graag met het verrassingselement en daar zit het boek vol van. Dat zorgt ervoor dat het verhaal geen enkel dieptepunt kent en dat de lezer onverwijld doorgaat tot het bittere eind. Met dit soort verhalen en deze stijl slaagt Peirce erin om ook de kinderen die niet dol zijn op lezen toch mee in het bad te trekken. De tekeningen maken het geheel zeer uitnodigend en aangenaam om lezen. Ongetwijfeld heeft Lincoln Peirce met deze reeks een nieuwe bron voor schitterende verhalen aangeboord die zowel jong als oud kunnen boeien.

Recensie: Sam en de Schaduwridders – Lincoln Peirce