Recensie: De Wolven RECENSIE

Recensie: De wolven – Daniel Cole

Na Ragdoll en Marionet is De Wolven het derde en laatste boek van Daniel Cole over rechercheurs Wolf, Baxter en Edmunds.

De Wolven gaat verder waar Marionet gebleven was: Baxter is na deze zaak een tijdje uit de running, Wolf is ondergedoken, Edmunds is druk met zijn bureau als privé detective en Rouche zit zwaar gewond verstopt in het appartement van Baxter. Wanneer ex-hoofdcommissaris Finlay, vriend van boven genoemden, zelfmoord pleegt wordt iedereen weer samengebracht om te onderzoeken of het wel echt zelfmoord is. Iets waar Wolf een duidelijke visie over heeft. Centraal in dit verhaal staan thema's als oude vriendschap, trouw en corruptie.

Tijdens het lezen van De Wolven duurde het erg lang voor ik me de gebeurtenissen van Marionet weer deels kon herinneren. In het boek wordt hier ook niet echt uitgebreid op in gegaan wat er aan de ene kant voor zorgt dat het ook op zichzelf leesbaar is, maar aan de andere kant ook wel veel vraagtekens oproept.

Waar Marionet in een moordend tempo door davert, er regelmatig ook humor werd afgewisseld met dood en verderf en je het boek in één ruk uit zou willen lezen, is dit bij De Wolven een ander verhaal.
Het verhaal komt wat trager op gang en is een stuk minder meeslepend en spannend. Toch zorgt de aangename schrijfstijl van Cole ervoor dat je interesse is gewekt en je wilt blijven lezen, mede doordat het verhaal verspringt in tijd en je zo meer over de achtergrond en onderlinge relaties van de verschillende personages te weten komt. Daarnaast beschrijft Cole erg goed het stapje voor stapje ontrafelen van een misdaad en het zo steeds dichter bij de dader in de buurt komen.

In de verhalen van Cole wordt het de hoofdpersonen niet gemakkelijk gemaakt en belanden zij bijvoorbeeld ook gewoon in de gevangenis. Dit maakt dat de verhalen op dit gebied realistisch zijn om te lezen.

Wat vooral aan het einde van het verhaal centraal staat is de relatie tussen Wolf en Baxter. Deze heeft zich gedurende de verschillende boeken steeds ontwikkeld en is een soort van haat-liefde verhouding geworden. In dit laatste deel volgt de ontknoping: komen ze nu juist wel of niet bij elkaar.

Voor wie fan is van Daniel Cole en een van de voorgaande delen gelezen heeft is ook De Wolven weer een must-read. Verwacht deze keer alleen geen nagelbijtende spanning en scherpe humor, want dit boek staat op een wat lager pitje. Desondanks is het een mooie en passende afsluiter van een heftige trilogie.

Recensie: De wolven – Daniel Cole