Recensie: De onzichtbare bruid RECENSIE

Recensie: De onzichtbare bruid - Anne Swärd

De zeventienjarige Sandrine gaat op de koudste dag van het jaar een verstandshuwelijk aan met Ivan Ceder, de meest begeerlijke vrijgezel, en oudste zoon van de bekende Ceder familie. De locatie waar de bruiloft plaatsvindt is bijna niet te bereiken door het ijs, en door de kou bevriest niet alleen de bruidstaart maar ook de drank in de glazen. Tijdens haar huwelijksnacht bevalt Sandrine van een dochter Vera. 

Sandrine, een vreemdeling uit een ver land die vlak na de oorlog het leven van Ivan binnenwandelt, is voor hem de oplossing om zijn geheime leven verborgen te houden. Voor haar is hij een manier om haar oude leven te vergeten.

De onzichtbare bruid speelt zich af vlak na de tweede wereldoorlog, die duidelijk nog nazinderde onder de bevolking. Vooral mogelijke ‘vrienden’ van de vijand werden met scheve ogen aangegeven. Het is een intrigerend gegeven om over te lezen en te schrijven. Vooral omdat er (nog) weinig over bekend is. We vieren al jaren de bevrijding, maar voor heel veel mensen begon onbedoeld de oorlog pas. 

Sandrine komt door haar huwelijk letterlijk en figuurlijk een koude oorlog in. Als exoot is ze duidelijk niet welkom in de familie, hoewel ze haar ook pushen om het huwelijk te laten slagen. Het kind dat ze heeft gekregen, draagt nog de sporen uit haar vorige leven, en wil ze daarom ook niet kennen. Ergens doet De onzichtbare bruid denken aan Wide Sargasso Sea, van Jean Rhys, maar qua uitwerking komt het er niet in de buurt. 

Anne Swärd werpt in het begin heel veel vragen op. Wie is Sandrine? Waarom dit huwelijk? Wie is Ivan? Wat is zijn geheim? Wat klopt er niet aan de familie? etc. etc. De auteur blijft ook heel lang het mysterie benadrukken. Vooral met betrekking tot de Ceder-familie. Dit maakt het op sommige punten wat langdradig.  

Het verhaal wisselt tussen heden en verleden en wordt vanuit Sandrine verteld. Langzaamaan kom je meer te weten over haar trauma, maar ook daarin wil Swärd te graag mysterieus blijven. Hierdoor blijft Sandrine lang ‘ongrijpbaar’ op de verkeerde manier. Als dan uiteindelijk een aantal vragen worden beantwoord, raakt het niet meer. Dat is jammer, want het had een heel ingrijpend verhaal kunnen zijn. Dat verliest echter haar glans doordat het onderhevig is aan stijl en vorm.

Hetzelfde geldt voor taal en schrijfstijl. Te veel beeldspraak wordt herhaald op verschillende manieren. Dat haalt de vaart uit het verhaal. Doordat de opbouw veelal bestaat uit terugblikken, herhalingen en ‘valse’ informatie, lijkt het alsof je telkens twee stappen voorwaarts zet en één weer terug. Dat is zonde want er zitten echt hele mooie stukken in en het personage van Sandrine, haar keuzes, die tegennatuurlijk lijken te zijn, heeft Swärd wel goed kunnen vangen. Ze sneeuwt alleen onder. 

Al met al is De onzichtbare bruid een intrigerend verhaal dat een blik op het verleden werpt waar we nog niet zoveel van weten. Swärd heeft gekozen voor een bijzondere setting met even bijzondere personages. Helaas zijn ze net zo ongrijpbaar geworden als een sneeuwvlokje dat smelt zodra je het te pakken hebt.

Recensie: De onzichtbare bruid - Anne Swärd