Recensie: Stad van meisjes RECENSIE

Recensie: Stad van meisjes - Elizabeth Gilbert

Stad van meisjes vertelt het verhaal van de jonge Vivian Morris in de jaren 40 van de vorige eeuw. Nadat ze het eerste jaar van de universiteit niet haalt en verder ook geen vooruitzichten heeft, wordt ze door haar ouders naar haar tante in New York gestuurd. Als ze aankomt bij het vervallen theater van haar tante, voelt ze zich direct meer thuis dan dat ze bij haar ouders ooit had gedaan. Gewapend met haar kennis en kunde aan de naaimachine, rolt ze als vanzelf in het snelle leven van de performance business.

Stad van meisjes is geschreven als een brief die verstuurd wordt door een bejaarde Vivian naar Angela. Angela heeft gevraagd naar de relatie van Vivian en haar vader, waarop zij antwoordt met haar levensverhaal. Pas in het laatste gedeelte van Stad van meisjes wordt duidelijk wie de vader precies is. Door deze manier van vertellen, is het gehele boek uit het perspectief van Vivian (als ik-perspectief) waardoor het verhaal ook verweven is met haar mening en kijk op de wereld. Dit zorgt ervoor dat de lezer Vivian goed leert kennen, maar andere personages wat meer op de oppervlakte blijven. Toch heeft Gilbert er wel voor gezorgd dat alle karakters uniek zijn, met zowel mooie eigenschappen als tekortkomingen.

Het verhaal vertelt hoe een meisje volwassen wordt in een tijd waarin de maatschappij uitmaakte hoe dit gebeurde. Vivian laat zien dat de gebaande paden niet altijd hetgeen is wat bij iemand past. Met plezier en spijt (maar voornamelijk plezier) blikt de 90-plusser terug naar een tijd waarin zij door haar vrouwelijke seksualiteit, promiscuïteit en allerlei soorten liefde, gevormd is tot de vrouw die ze is. Zoals Vivian zelf zegt: “(…) hoe dan ook komt er in een vrouwenleven een moment waarop ze het beu is zich voortdurend te moeten schamen. Daarna is ze vrij om te worden wat ze echt is.”

Elizabeth Gilbert heeft uitgepakt met Stad van meisjes, een 521 pagina tellend boek met naar wat het lijkt haar volledige vocabulaire, en dat van het internet erbij. Mensen, plekken, gebeurtenissen en alles daaromheen zijn zo uitgebreid beschreven, dat het boek gemakkelijk 100 pagina’s minder had kunnen zijn en dan had het alsnog het hele verhaal verteld. Meer dan eens zorgde dit ervoor dat het leestempo afnam en de draad moeilijk op te pakken was. Het schoot zijn doel enigszins voorbij; een volledige pagina toegewijd aan het omschrijven van de treincoupé die Vivian naar New York bracht, heeft er alleen voor gezorgd dat aan het einde van de pagina niet meer duidelijk was wat de strekking van de opsomming nu was.

Recensie: Stad van meisjes - Elizabeth Gilbert